ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 261
จริงอยู่ อารูปสมาบัติเหล่านี้ พึงทราบว่าแม้เป็น ๔ โดยการล่วง
อารมณ์ทุกประการ คือ ในสมาบัติ 4 นั้น สมาบัติที่ ๑ เป็นโดยการ
ก้าวล่วงรูปนิมิต ที่ ๒ โดยก้าวล่วงอากาศ ที่ ๓ โดยก้าวล่วงวิญญาณ
ที่เป็นไปอยู่ในอากาศ ที่ 4 โดยก้าวล่วงความปราศไปแห่งวิญญาณที่
เป็นไปอยู่ในอากาศ แต่บัณฑิตทั้งหลายไม่ต้องการความก้าวล่วงองค์
แห่งสมาบัติเหล่านั้น
เพราะความก้าวล่วงองค์ในสมาบัติเหล่านั้นหามี
ดังในรูปาวรสมาบัติทั้งหลายไม่ ด้วยในสมาบัติเหล่านั้นทุกข้อมีองค์
ฌานอยู่ ๒ องค์เท่านั้น คือ อุเบกขา จิตเตกัคคตา
[อารูปประณีตกว่ากันเพราะองค์ประณีตเข้าโดยลำดับ]
แม้เมื่อเป็นเช่นนั้น
ในอารูปสมาบัตินี้ สมาบัติข้อหลัง
ๆ ก็ย่อม
ประณีตดีกว่า (ข้อหน้า ๆ) บัณฑิตพึงทราบ
าๆ)
(เรื่อง) พื้นปราสาทและผ้า เป็นอุปมาในความ
ที่ประณีตดีกว่ากันนั้น
เหมือนอย่างว่า ในพื้นชั้นล่างแห่งปราสาท 4 ชั้น เบญจกามคุณ
อันประณีตโดยอำนาจเครื่องบำเรอมีการฟ้อนรำ ขับร้อง และบรรเลง
ดนตรี เครื่องหอม และพวงดอกไม้หอม โภชนะ ที่นอนและเครื่อง
นุ่งห่ม (ราวกะเป็นของ) ทิพย์เป็นต้น ต่างว่าเป็นสิ่งจัดไว้ครบ (แต่)
ในชั้นที่ ๒ เบญจกามคุณ (จัดไว้) ประณีตกว่าชั้นล่างนั้น ในชั้น
ที่ ๓ ประณีตกว่านั้น (ไปอีก) ในชั้นที่ 4 ประณีตกว่าเพื่อนหมด
ในความอุปมานั้น พื้นทั้ง 4 นั้น ก็เป็นพื้นปราสาท (ด้วยกัน) นั่นเอง
๓