ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 68
มีน้ำและข้าวเป็นต้น ก็เกิดได้ จะกล่าวไยถึงความไม่น่าพอใจในของ
กินอันเกิดขึ้น เพราะได้พิจารณาดูด้วยปัญญาจักษุแล้วเล่า อนึ่ง ใน
อุทร ไรเล่า ของกินมีน้ำและข้าวเป็นอาทิที่ตกลงไปแล้ว ย่อมถึงความ
จำแนกออกเป็น ๕ ส่วน คือตัวสัตว์ (พยาธิ) กินเสียส่วนหนึ่ง ไฟ
(ธาตุ) ในอุทรเผาไปเสียส่วนหนึ่ง ส่วนหนึ่งเป็นปัสสาวะ ส่วนหนึ่ง
เป็นอุจจาระ ส่วนหนึ่งถึงซึ่งความเป็น (โอชา) รสไปเพิ่มพูนโกฏฐาส
แห่งร่างกายมีเลือดและเนื้อเป็นต้น
โดยตัดตอน อุทริยะนั้น กำหนดตัดด้วยกระพุ้งอุทรและด้วยส่วน
ของอุทริยะเองด้วย นี่เป็น (สภาคบริเฉท) ตัดตอนด้วยส่วนของตน
แห่งอุทริยะนั้น ส่วน (วิสภาคบริเฉท) ตัดตอนด้วยส่วนที่ผิดกับตน
ก็เช่นเดียวกับผมนั่นแล
[อาหารเก่า]
คำว่า กรีส-อาหารเก่านั้น ได้แก่อุจจาระ กรีสนั้น โดยสี
ก็มีสีดังอาหารที่กลืนเข้าไปนั่นแหละโดยมาก โดยสัณฐาน มีสัณฐาน
ตามโอกาส (ที่อยู่ของมัน) โดยทิศ เกิดในทิศเบื้องล่าง โดย
โอกาส มันตั้งอยู่ในปักกาสยะ (ที่พักของสุก คือกระเพาะอุจจาระ)
อันปักกาสยะ (นั้น) เป็นเหมือนกระบอกไม้ไผ่นี่เอง สูง
ประมาณ ๔ องคุลี อยู่ที่ปลายไส้ใหญ่ ในระหว่างนาภีตอนล่างกับโคน
กระดูกสันหลัง ซึ่งเป็นที่ ๆ ของกินมีน้ำและข้าวเป็นต้นทุกชนิดที่ตก
ลงไปในอามาสยะ (ที่พักของดิบ คือกระเพราะอาหาร) แล้วเดือดเป็น