ความสำคัญของมรณสติในวิสุทธิมรรค : หน้า 24/266

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 24 อารมณ์ เพราะว่าในอรูปฌานนั้นมีแต่ความก้าวล่วงอารมณ์แห่งฌานที่ ถึงอัปปนาแล้วเท่านั้น แต่ในมรณสตินี้ (วิสุทธิภาวนานุกรมและ อารมณสมติกกมะ) ทั้ง ๒ นั้นหามีไม่ เพราะฉะนั้น จึงเป็นฌาน ถึงเพียงอุปจาร ฌานนี้นั้นก็ถึงซึ่งความนับ (คือได้ชื่อ) ว่ามรณสติ นั้นเอง เพราะเกิดขึ้นด้วยกำลังแห่งความระลึกถึงความตาย [อานิสงส์เจริญมรณสติ ก็แกภิกษุผู้ประกอบเนืองๆ ซึ่งมรณสตินี้ ย่อมเป็นผู้ไม่ประ มาทเนืองนิตย์ ได้อนภิรติสัญญา (ความหมายว่าไม่น่ายินดี) ในภพ ทั้งปวง ละความไยดีในชีวิตเสียได้ เป็นผู้ติการบาป ไม่มากไปด้วย การสะสม ปราศจากมลทิน คือ ความตระหนี่ในบริขารทั้งหลาย แม้ อนิจจสัญญาก็ย่อมถึงความช่ำชองแก่เธอ อนึ่ง ทุกขสัญญาและอนัตต สัญญาก็ย่อมปรากฏ (แก่เธอ) ไปตามแนวอนิจจสัญญานั้น สัตว์ ทั้งหลายผู้มิได้อบรมเรื่องตาย เวลาจะตายย่อมถึงความกลัว ความ สะดุ้ง ความหลง ดุจคนถูกสัตว์ร้าย ยักษ์ งู โจร และผู้ร้ายฆ่าคน จู่โจมเอา (ไม่ทันรู้ตัว) ฉันใด เธอมิได้ถึงความเป็นฉันนั้น เป็น ผู้ไม่กลัว ไม่หลงทำกาลกิริยา ถ้าเธอมิได้ชมพระอมตะในทิฏฐธรรม นี้ไซร้ เพราะกายแตก (ตายไป) ย่อมเป็นผู้มีสุคติเป็นที่ไปในเบื้องหน้า เพราะเหตุนั้นแล ผู้มีปัญญาดีพึงทำความไม่มาท ในมรณสติ อันมีอานุภาพมากอย่างนี้ ทุกเมื่อเทอญ นี้เป็นกถามุข (คำแก้ข้อที่สำคัญ) อย่างพิสดารในมรณสติ