ประโยคที่ 8 - วิสุทธิมรรคแปล ภาค 2 ตอน 1 : หน้า 174/266

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 173 "ลิงนี่ก็เป็นอาหารของพวกมนุษย์ เหมือนสัตว์ป่า อื่น ๆ ในป่านั่นเอง อย่ากระนั้นเลยเราก็หิวแล้ว ฆ่าลิงตัวนี้กินเสียเถิดนะ เรากินอิ่มแล้ว ก็จะต้อง ถือเอาเนื้อมันเป็นเสบียงไปด้วย (เมื่อเป็นเช่นนั้น) เราก็จักข้ามทางกันดารไปได้ เสบียงก็จักมีแก่ เรา (ด้วย)" ดังนี้แล้วยกก้อนหินทุ่มหัวเอา ก็ยังมองบุรุษนั้น ด้วยดวงตาอันนอง ด้วยน้ำตา กล่าว (กะเขาโดยดี) ว่า "นายจ๋า นายอย่าทำกะข้าซิ น่าติ : ท่านทำกรรม ! เช่นนี้ได้ (ลงคอ) ท่านก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้มีอายุยืน ควรแต่จะห้ามคนอื่น (มิให้ทำร้ายกัน แต่นี่ท่าน กลับทำร้ายเสียเอง)"" ไม่ยังจิตให้คิดร้ายในบุรุษนั้น ไม่คิดถึงความทุกข์ของตนเลย ยังพาบุรุษ นั้น (ไปส่ง) ให้ถึงที่ ๆ ปลอดภัยเสียด้วย ๑. บาเทยุย นี้ คือ ขาเทยย ลบนิคคหิตด้วยอำนาจฉันท์ ๒. คาถานี้แปลยา อรรถกถาท่านก็ทิ้งเสีย เปิดดูในอรรถกถามหากปิชาดก ตึสตินิบาต ท่าน เรียงไว้ดังนี้ มายุโย มิ กริ ภทฺทนฺเต ตุวณฺจ โข นาม ที่ฆาวุ ว จ นาเมทิส กริ อญฺเญ วาเตุมรหสิ เห็นว่าพอแปลได้ จึงแปลตามนี้