ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 159
ร้ายในพวกโจรนั้น เพราะเหตุที่ใจร้ายนั้น ผู้นั้นหาได้ชื่อว่าสาสนกร
(ผู้ทำตามคำสอน) ของเราไม่" และว่า
(๒) ผู้ใดโกรธตอบผู้ที่โกรธเอา (ก่อน)
เพราะเหตุที่โกรธตอบนั้น ผู้นั้นกลับเลวกว่าผู้
ที่โกรธ (ก่อน) นั้นเสียอีก ผู้ไม่โกรธตอบ
ผู้โกรธเอา ชื่อว่าชนะสงครามที่ชนะยาก ผู้ใด
รู้ว่าผู้อื่นขุ่นเคืองขึ้นมาแล้วมีสติระงับใจเสียได้
(ไม่เคืองตอบ) ผู้นั้นชื่อว่าประพฤติเป็นประ
โยชน์ด้วยกันทั้ง ๒ ฝ่าย คือทั้งฝ่ายตนและ
ฝ่ายท่าน" และว่า
(๓) "ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมที่ศัตรูปรารถนา (ให้มีแก่ผู้
เป็นศัตรูกัน) ที่ศัตรูพึงทำ (ให้แก่ผู้เป็นศัตรูกัน) ๓ ประการนี้ย่อม
มาถึงคนมกโกรธ จะเป็นสตรีหรือบุรุษก็ตาม ธรรม ๓ ประการคือ
อะไรบ้าง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ศัตรูในโลกนี้ ย่อมปรารถนาอย่างนี้
ต่อผุ้เป็นศัตรูกันว่า เออน่ะ ขอ (ให้) มันเป็นคนมีผิดพรรณทราม
เถิด" ดังนี้ ข้อนั้นเป็นเพราะเหตุอะไร ภิกษุทั้งหลาย (เพราะ)
โจรแล้ว ก็ย่อมมีความปะรพฤติเลยทรามทำกรรมอันต่ำช้าทั้งนั้น ไม่จำต้องบอกไว้ ด้วยเหตุนี้ จึง
เห็นด้วยกับนัยหลัง คือการที่ท่านเรียงศัพท์ โอจรกา กำกับไว้ด้วย ก็เพื่อแสดงว่า โจรนี้ไม่ใช่โจร
สามัญตามหมู่บ้าน แต่เป็นพวกโจรที่ตั้งช่องเป็นที่มั่งสุมซุ่มซ่อนอยู่ในป่า คอยดักจับคนเดินทาง
หรือลอบเข้าปล้นเมือง เมื่อฝ่ายปกครองอ่อนแอหรือประมาท เพราะเช่นนั้นจึงสามารถจับ
คนทรมาน ถึงขนาดใช้เลื่อยตัดลำตัวตามสบายได้ ในที่นี้จึงแปลเอาความว่า 'โจรป่า'
๑. ม. ม. ๑๒/๒๕๑
๒. ศ. ส. ๑๕/๓๒๕