วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - การกำหนดหนัง : หน้า 51/266

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 51 (หาก) ชักเอาออกจากร่างกายจนสิ้น (ปั้นเป็นก้อนเข้า) ก็จะได้ ประมาณเท่าเมล็ดในพุทรา" แต่ตโจ โดยสีขาวเท่านั้น ก็แล ความที่มันขาวนั้นจะปรากฏเมื่อฉวีถลอก เพราะเหตุมีเปลวไฟลวกเอา และถูกเครื่องประหารเป็นต้น โดยสัณฐานมันก็มีสัณฐานเหมือนร่าง กายนั่นเอง นี่เป็นความสังเขปในข้อว่าโดยสัณฐานนี้ [สัณฐานหนังต่างๆ] ส่วนโดยความพิสดาร (พึงทราบ) ดังนี้ หนังนิ้วเท้า สัณฐาน ดังรังไหม หนังหลังเท้า สัณฐานดังรองเท้าหุ้มหลังเท้า หนังแข้ง สัณฐานดังใบตาลห่อข้าว หนังขา สัณฐานดังได้บรรจุข้าวสารเต็ม หนังตะโพก สัณฐานดังผืนผ้ากรองอุ้มน้ำ หนังหลัง สัณฐานดัง หนังหุ้มโล่ หนังท้อง สัณฐานดังหนังหุ้มรางพิณ หนังอก โดยมาก มีสัณฐานสี่เหลี่ยม หนังแขนทั้งสองข้าง สัณฐานดังหนังหุ้มแห่งธนู หนังหลังมือ สัณฐานดังฝักมีด หรือสัณฐานดังถุงโล่ หนังนิ้วมือ สัณฐานดังฝักกุญแจ หนังคอ สัณฐานดังเสื้อปิดคอ หนังหน้า มี ช่องใหญ่น้อย สัณฐานดังรังตั๊กแตน หนังศีรษะ สัณฐานดักถลกบาตร วิธีกำาหนดหนัง ก็แลพระโยคาวจรผู้จะกำหนดเอาหนัง (เป็นอารมณ์) จึงส่ง ญาณมุ่งขึ้นเบื้องบน (แห่งสรีระ) จับแต่ริมฝีปากบน กำหนดหนัง ที่หุ้มอยู่รอบปากเข้าก่อนเป็นปฐม แต่นั้นจึงกำหนดหนังหุ้มกระดูก พุทราพันธุ์ชมพูทวีป ไม่ใช่พุทราพันธุ์ไทย