วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ : หน้า 55/266

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 55 เอ็นสรีรธารกานั้น สัณฐานดังเชือกด้วย” ยังมีเอ็นอื่น ๆ เล็กกว่านั้น สัณฐานดังเถากระพังโหมนั่นแหละ อื่น (อีก) เล็กกว่านั้น สัณฐาน ดังสายพิณใหญ่ อื่น (อีก) สัณฐานดังเส้นด้วยอ้วน ๆ เอ็นที่หลังมือ และเท้า สัณฐานดังตีนนก เอ็นที่ศีรษะ สัณฐานดังข่ายคลุมศีรษะ ทารก เอ็นที่หลัง สัณฐานดังอวนเปียกที่เขาแผ่ไว้ในแดด เอ็นอัน (แล่น) ไปตามองคาพยพใหญ่น้อยนั้น ๆ ที่เหลือ (จากที่กล่าว แล้ว) มีสัณฐานดังเสื้อร่างแหที่สวมร่างกายไว้ โดยทิศ 'เอ็นเกิดใน ทิศทั้ง ๒ โดยโอกาส มันยึดกระดูกในร่างกายทั้งสิ้นอยู่ โดยตัด ตอน เบื้องล่าง กำหนดตัดด้วยพื้นที่มันตั้งอยู่บนกระดูก เบื้องบน กำหนดตัดด้วยตำแหน่งที่มันตั้งจุดเนื้อและหนังอยู่ เบื้องขวาง กำหนดตัดด้วยเอ็นด้วยกัน นี่เป็น (สภาคบริเฉท) ตัดตอนด้วยส่วน ของตนแห่งเอ็นเหล่านั้น ส่วน (วิสภาคปริเฉท) ตัดตอนด้วยส่วน ที่ผิดกับตน ก็เช่นเดียวกับผมนั่นแล [กระดูก] ๑๐๐ ๑๐๐ ท่อน คำว่า อฏฐี - กระดูกทั้งหลาย คือ ยกเว้นกระดูกฟัน ๓๒ ซี่ เสีย ที่เหลือเป็นกระดูกประมาณ ชิ้น ดังนี้ คือ กระดูกมือ ๖๔ กระดูกเท้า ๖๔ กระดูกอ่อนที่ติดเนื้ออยู่ ๖๔ กระดูกซ่นเท้า ๒ กระดูกข้อเท้าข้างละ ๒ กระดูกแข็ง (ข้างละ) ๒ กระดูกเข่า (ข้างละ) ๑ กระดูกขา (ข้างละ) ๑ กระดูกสะเอว ๒ กระดูกสันหลัง ๑๘ າ * เทียบดูกับประโยคหลัง ๆ แล้ว เห็นว่า อญฺเญ ปน... จิตา กับ ตโต สุขุมตรา สุตฺตรชุชุกสณฺฐานา นี้เป็นประโยคเดียวกัน จึงควรถอนเครื่องหมายหัวตาปูหลัง จิตา เสีย