วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - การอธิบายรูปร่างของกระดูก : หน้า 57/266

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - - หน้าที่ 57 สัณฐานดังหน่อเป้งที่ปอเปลือก กระดูกแข้งท่อนเล็ก สัณฐานดังคัน ธนู" ท่อนใหญ่ สัณฐานดังหลังที่เหี่ยว ๆ กระดูกเข่า สัณฐานดังต่อม น้ำที่แหว่งไปข้างหนึ่ง กระดูกแข้งตรงที่ตั้งจดในกระดูกเข่านั้น สัณฐาน ดังเขาโคปลายทู่ กระดูกขา สัณฐานดังด้ามพร้าและด้ามขวานที่ถาก แต่งหยาบ ๆ กระดูกขาตรงที่ตั้งจดในกระดูกสะเอว สัณฐานดังลูกสะบ้า กระดูกสะเอวตรงที่ตั้งจดกับกระดูกขานั้น สัณฐานดังผลมะกั่วใหญ่ ปลายปาด กระดูกสะเอว แม้เป็น ๒ ชิ้น แต่มันติดกัน สัณฐานดัง เตาช่างหม้อ (ถ้าแยกกันออก) แต่ละชิ้น สัณฐานดังคีมช่างทอง กระดูกตะโพกทางปลาย สัณฐานดังพังพานงูที่เขาจับคว่ำหน้าลง มีช่อง น้อยใหญ่ ๓-๘ แห่ง กระดูกสันหลังข้างใน สัณฐานดังห่วงแผ่น ตะกั่วที่วางซ้อน ๆ กันไว้ ข้างนอก สัณฐานดังลูกประคำ ในระหว่าง ๆ กระดูกสันหลังเหล่านั้น มีเดือยอยู่ ๒-๓ คล้ายฟันเลื่อย ในกระดูก ซี่โครง ๒๔ ซี่ ซี่ที่ไม่เต็ม (คือสั้น) สัณฐานดังเคียวไม่เต็มเล่ม ซึ่ ที่เต็ม (คือยาวจดกัน) สัณฐานดังเคียวเต็มเล่ม หมดด้วยกันสัณฐาน ดังปีกกางของไก่ขาว กระดูกอก ๑๔ ชิ้น สัณฐานดังเรือนคานหาม ที่คร่ำคร่า กระดูกที่หัวใจ สัณฐานดังจวก กระดูกรากขวัญ สัณฐาน ดังมีดโลหะเล่มเล็ก ๆ กระดูกสะบัก สัณฐานดังจอบชาวสีหลที่เหี้ยน ไปข้างหนึ่ง กระดูก (ต้น) แขน สัณฐานดังด้ามแว่น กระดูก ปลายแขน สัณฐานดังรากตาลคู่ กระดูกข้อมือ สัณฐานดังห่วงแผ่น ตะกั่วที่เขาเชื่อมให้ติดกันตั้งไว้ กระดูกหลังมือ สัณฐานดังกองหัว * มหาฎีกาว่า หมายถึงคันธนูเล็ก ๆ สำหรับเด็กเล่น