ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - วิทยาธิมรรแปล ภาค 3 (ตอนจบ) - หน้าที่ 4
(ในผม มีรูป ๔๕ ฉันใด) ในโกฐฐาน ๒๔ ที่เป็นฐานสมุฏฐาน
(หากโกฐฐานที่จะ แยกกล่าวต่อไปเสีย ๕) ก็มีรูป (อย่างละ) ๔๕ ๆ
ในนั้น ส่วนในโกฐฐานที่มีคุณและจิต (๒ อย่าง) เป็นสมุฏฐาน นี้
คือ เหงื่อ น้ำตา น้ำลาย น้ำมูก มีรูป (อย่างละ) ๑๖ ๆ โดยนับคับ
แห่งโอชัชญูรูป ๒ กลุ่ม ในโกฐฐานที่มีจิตเป็นสมุฏฐาน (อย่าง
เดียวน) นี้ คืออาหารใหม่ อาหารเก่า น้ำหนอง น้ำมุติ มีรูป
(อย่างละ) ๔ ๆ โดยนับคับแห่งโอชัชญูรูป อันมีจิตเป็นสมุฏฐาน
อย่างเดียว ปรากฏพระโพคาวารันนี้ และเป็นนับในอการ ๑๒
เป็นดับแรก
อันนี้ ครั้งอาการ ๑๒ นี้ ปรากฏชัดแล้ว อาการ ๑๐ อื่นอีก
(คือโอชัชญู ๔ และวาโภคุฐาว ๓) เหล่าใด ย่อมปรากฏชัด
ในอาการเหล่านั้น ก่อนอื่นในโภคฐานที่เกิดเดี๋ยวรวมถึงอาหาร
ที่กินเข้าไปเป็นต้นให้ย่อย มีรูป ๔ คือ โอชัชญูรูป (๕) และชีวิต-
รูป (๑) นัยเดียวกัน ในโกฐฐานคือความหายไปอันเกิดแต่ก็มีรูป ๔ คือ
โอชัชญูรูป (๕) และสัททุป (๑) In the base of the shape. (๓) และโอชัชญูรูป ๓=๒๔) ปรากฏ (แก่นะโยคาวาระนั้น)
ครั้งฐานรูปและอุปาทาหรูปเหล่านี้เกิดปรากฏแก่พระโยคารนั้น
โดยเป็นอาการ ๔๒ อย่างผิดตาดังนี้แล้ว แม้รูปอีก ๖๐ คือ รูป-
กลาย ๕ มีอักษุละเป็นต้น และหฤทัศุละ โดยเป็นวัตถุและ
ทวาร ก็ย่อมปรากฏ