วิสุทธิมรรคภาค 3 (ตอนจบ) : หน้า 98/329

ประโยค - วิสุทธิมรรคเปนภาค ๓ (ตอนจบ) - หน้าที่ 98 เพราะความหมายว่ามีแล้วก็ไม่มี มีทุกข์เพราะความหมายว่าถูกความ เกิดและความเสื่อมบิ่นกัน เป็นอัตตา เพราะความหมายว่าไม่เป็นไป ในอำนาจ (ของใคร) ดังนี้ ชื่อว่าพิฆเนนะ เมื่อเห็นว่า “กำลังงาน ทั้งหลายเป็นสุขใส” จะถือเอาว่าเป็นสุขควรละ แต่นี้ มัน เป็นทุกข์แท้ ๆ มาถือว่าเป็นสุข เพราะเหตุนี้นั่งลงลาย นั้นจึงเป็นทุกข์ เพราะความหมายว่าถูกความเกิดและความเสื่อมบิ่นกัน ไม่เที่ยง เพราะความหมายว่ามีแล้วก็ไม่มี เป็นอัตตา เพราะความ หมายว่าไม่เป็นไปในอำนาจ (ของใคร) ดังนี้ ชื่อว่าความมึนดีไว้ได้ ชื่อว่าความพิกลกุรี ย่อมมีแก้พระโยคผู้เห็นสงขระ ทั้งหลายโดยความเป็นอัตตา ชื่อว่าความพิกลนาขา ย่อมมีแก้พระโยคผู้เห็นสงขระ ทั้งหลายโดยความไม่เที่ยง ชื่อว่าความคุ้มคามินดีไว้ได้ ย่อมมีแก้ พระโยคผู้เห็นสงขระทั้งหลายโดยความเป็นทุกข์ดังกล่าวนี้ วิสาน นี่จึงชื่อว่าภายในที่ของตน ๆ แก่ พระโยคพิธีนาสงขระทั้งหลายยกขึ้นสุไตรลักษณ์ทางอรูปสัตตะ ดังกล่าวมานี้ ก็ดีแล้วความนึกโยคเพียงเท่านี้ รูปธรรมฐานก็อธิฐานของธรรม ดี ของพระโยคนี้ ย่อมเป็นอันคล่องแคล่วล่ะ [มหาวิปัสสน ๑๘] พระโยคผู้มีปริญญ ฐานและอุปกรณ์ฐานคล่องแคล่วอย่างนี้ * หมายความว่ามีอำนาจปู่สนา ทุกฐานปู่สนอัตตานฺติทานํ ก็กลปฏิปทธรรมตามหน้าที่ ของตน ไม่ว่าจะกล่าวไว้เองก็ตาม (?)