วิญญาณรรมเเปลภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) : หน้า 118/329

ประโยค - วิญญาณรรมเเปลภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้าที่ 118 ความเกิดขึ้นและความเสื่อมไปแห่งขันธ์ ทั้งหลายทางไร ๆ (คือทางรูปนี้หรือ ทางอรูปนี้) ตั้งมา เธออ้วนได้ดี ปราโมทย์ ปิDistinct (เช่น) นั้น เป็นน้ำอมฤตของท่านผู้ทั้งหลาย ปลาสักธอินสัมปยุตด้วยอุกาธรรมมีผลหา (ความเบา) เป็นฉัน ที่ ยังความยินดีอินฉวามสู้นนี้ให้สำเร็จ ย่อมเกิดขึ้นแกพระโหยคู (ผู้ได้ อุทิพพยาน) นัน ดังกล่าวมาจะนี้ [สุข] ข้อว่าคน ก็ได้แก่สุขานสุก (คืออดาศกสุขที่สัมปยุตด้วยวิตามินจิต) นัยว่า ในสมั้นั้น ความสุขอันประเด็นนี้แผ่ไปยังร่างกาย ย่อมเกิดขึ้น แก่พระโหยคู่นัน [อิ志โมกะ] ข้อว่า อิ志โมกะ ได้แก่สรภา ด้วยวา ศรภาที่สัมปยุตกับ วิติสนานั่นแหละ เป็นศรภามิำลังกังดังและอดศกให้่องไลอย่าง ลำเลีบ ย่อมเกิดขึ้นแก่พระโหยคู่นัน ๓. ขุ. ช. ๒๕ ๖๖ คำที่ องค์ ในคาถานี้ จะหมายถึง อนุธรรม หรือพระนิพพานหาได้ไม่ เพราะปิดประมงนี้ เป็นเพียงธรรมที่เกิดขึ้นในวิญญาณนั้น ในที่นี้จึงแปล อณโม ว่าน้ำอวณ หมายความว่า เป็นชนิดนิรันดร์ของเทวา ๒. มาหารกว่า อิ志โมกะ นี้ มิใช่อื่นเดียวกันอิ志โมกะ ในยุคบาปกามโลก (ซึ่งเป็นกุศลก็ให้ อุดกลำได้) ท่านจึงแก้ว่า ได้แก่ศรภา ศรภานี้กล้ามีเป็นไปทางความเชื่อกรรมอธิษฐาน หรือเชื่อพระรัตนตรัย แต่เป็นเหตุแห่งความผิดพล่อองสัยของสัมปยุตธรรม เพราะปราศจาก เครื่องคร่ามของจิต