วิสุทธิธรรมแปล ภาค 3 ตอน 2 (ตอนจบ) วิสุทธิมรรค ภาค 3 ตอน 2 หน้า 314
หน้าที่ 314 / 329

สรุปเนื้อหา

บทนี้กล่าวถึงการชื่นชมสารุกร์ในมหาวิหารที่มีการแสดงความมหัศจรรย์ และพระเจ้าแผ่นดินที่เสด็จเพื่อทรงนมัสการพระสมิงและท่านพุทธโมสะ พร้อมมอบหนังสือพระไตรปิฏกและคัมภีร์ต่างๆ นอกจากนี้ยังมีการกล่าวถึงความรู้จักของเทวดาที่เกี่ยวข้อง และการสั่งการคัมภีร์ใหญ่ที่มีความสำคัญในพระธรรมวินัย โดยเน้นถึงความพิเศษที่ไม่สามารถทำได้ถ้าไม่มีพระโพธิสัตว์สนับสนุน.

หัวข้อประเด็น

-การเสด็จของพระเจ้าแผ่นดิน
-การนิมนต์พระธรรมวินัย
-สารุกร์ในมหาวิหาร
-ความสำคัญของพระโพธิสัตว์
-การจัดการคัมภีร์ต่างๆ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - วิสุทธิธรรมแปล ภาค 3 ตอน 2 (ตอนจบ) หน้าที่ 313 ทำสารุกร์: ซึ่งนับนี้เป็นกฎหลายพันชุมชนอยู่ในมหาวิหาร เห็นการมหัศจรรย์นั้นแล้ว ต่างก็ชื่นชมให้สารุกร์ บอกป้าคำเชิงแซ่ไขว่า "นี่พระโพธสัตว์อยู่ในรามา (เกิด) ไม่ต้องสงสัย" ฝ่ายพระเจ้าแผ่นดิน ได้ทรงสืบข่าวนั่น ก็พร้อมด้วยราชบริพาร เสด็จออกจากพระนครไปยังมหาวิหาร ทรงนมัสการพระสมิงแล้ว ทรงนมัสการท่านพุทธโมสะ นิมนต์รับภิยาน เจือนหลวงเป็นประจำ จนกว่าการแต่งคัมภีร์พระธรรมจะเสร็จ ท่านรับนิมนต์โดยดูคุณภาพภิญญาสงเกษณความสามารถของท่านแล้ว จึงมอบหนังสือพระไตรปิฏกบาสี แก่ท่านหนังสืออรรถกถาสีสดให้นำ ท่านรับเอาหนังสือคัมภีร์ทั้งหมด ไปพักอยู่ที่ปราสาท (คือเรือน 2 ชั้น?) หลังหนึ่ง มีชื่อว่า ปรานมะ ทางเมืองทักษณแห่งมหาวิหาร ปัจจุบัน ๑. เทวดาที่รู้จักสารุกร์ในงานนี้นั้น คือองค์เป็นเทพบุตรชู ส่วนเทวดาที่ไม่ประเสริฐอะไร อย่างก็แพร่อรงสาฯ ไปถึงเขานั้นน่ะ ๒. เมื่อนำไปหมายให้ท่านเป็นพระเมตไตรยบ่อยๆ แล้ว ๆ เลย น้ำคำว่า คนที่เป็นพระเมตไตรยแล้ว จะทำงานอย่างนี้ไม่ได้น่ะนั่น หรือ พทีอุบาสิ พระอานนท์หรือแม้พระมินทร์ท่านก็ไม่ใช่พระเมตไตรยสักหน่อย ท่านจึงขอพระธรรมวินัยมาสั่งการไว้เป็นคัมภีร์ใหญ่โตมากกว่าคัมภีร์อรรถกถาเป็นไหน ๆ ผู้จะทำอรรถกถาก็ต้องอาศัยบูชาและเป็นหลัก ไม่ใช่นั่นจะไปทำอรรถกถาดองอะไรเล่า ปล่อยให้ท่านเป็นมนุษย์พิเศษในตัวท่านเองโดยไม่ต้องจองเวรโดยไม่ต้องอธิษฐานพระโพธิสัตว์จะสนับสนุนดีไว้
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More