วิถีธรรมและการเปรียบเทียบในพระโยค : หน้า 159/329

ประโยคส- วิถีธรรมรถแปล ภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) หน้าที่ 159 (ที่ผ่านมา) ตั้งแต่ทางท่อนปลายออกแล้วสูบแขนขึ้น แกว่ง(ู)เหนือ ศิระะ ๒-๓ รอบ ทำให้จุเปีย แล้วตะพิวว่า "ไป เจ้าร้าย" (ว่าแล้วลายมือเหวี่ยง) สลด (มัน) ไป แล้วรับขึ้นของบิง ยืนมอง คูทางที่ (มูกขึ้น) มา พลางรำพึง (กับตัวเอง) ว่า "เรารอดจาก ปากงูใหญ่มาได้ พ่อคุณเอ๋ย" (พิธีทราบการเปรียบเทียบความ ในอุปมานี้ ตั้งต่อไปนี้) ครั้ง เมื่อฝ่ายพระโยคนี้ได้ดภาพแล้วยิ้มดีแต่แรก (เมื่อรู้ความ?) นั่นแหละ เปรียบดังเวลาที่บูรบูรณ์จับงูที่ออกแล้วใจ ด้วยสำคัญว่าปล่นั้น การทำมนิวินโขก (แยกกลุ่มก้อนออกเป็นส่วนย่อย) จนเห็นไตร- ลักษณ์ในสังกะทัพหลายแห่งพระ โยคนี้ เปรียบต่างดังหัว (ู) ออก จากปากงูแล้วเห็นวัสติกะ ๓ แท่ง (ของมัน) แห่งมรณนั้น ภายุต- ไผฎนุญานแห่งพระ โยคนี้ เปรียบดังเวลา (เกิด) กลัววันแห่งรุ่งนั้น ต่อเน้น อาคันวนูปาสนาญ เปรียบดังการเห็นผลร้าย นพิทมาณู- ปาสนาญ เปรียบดังอัศจใจในการจับ (ู) ไป มุจจิติภูมิตายตาญ เปรียบดังความใคร่จะปล่อยงู การยกขึ้นสู่ไตรลักษณ์ในสังกะทัพหลาย ด้วยปฐวีงูปลาญเปรียบดังการทำอายุยืน (วิธี) ปล่อย เหมือน อย่างว่าบูรบูรณ์ทำให้มันปล่อย ให้มันถึงซึ่งความไม่สามารถ จะกลับมาปล่อยไปอย่างฉันใด พระโยคาวนี้ก็แก various สง่ามทั้งหลาย ด้วยยกขึ้นสู่ใครลักษณ์ทำให้มันอ่อนกำลัง ให้มันถึง ซึ่งความไม่สามารถจะเสนอหน้าโดยอาการ เท่ง เป็นสุข งาม และ เป็นอัตวาได้เองปล่อยไปอย่างฉันใด เพราะเหตุนี้ จึง