ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - วิสุทธิธรรมแปดก ค ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้าที่ 44
[ภูมิของปริญญา]
ภูมิ (คือชั้น) ของญาณปริญญา เริ่มตั้งแต่ส่งสารปริจฉา
(กำหนดส่งสารอาเนามูป) ไปจนถึงปัญญาปริญะ (กำหนดจับปัญญา)
ของนามรูป) ด้วยว่าในระหว่างนั้นความเป็นใหญ่ย่อมมีแก่อความแทง
ตลอดปัจฉลักษณะของธรรมทั้งหลายเท่านั้น
ภูมิของตรีณปริญญา เริ่มตั้งแต่ลาภสัมมะไปจนถึงอุทธพยานุปสาน (เห็นทั้งเกิดทั้งดับ) ด้วยว่าส่วนนี้ความเป็นใหญ่ย่อมมีแก่อความแทง
3 อันยังการละทิพพธรรมมิ้นจักสงบเป็นต้นให้สำเร็จ ดังนี้ คือพระโยคาวุธตามเห็น (ส่งธาร) โดยอาการไม่เกี่ยวอยู่ ย่อมละนิจจา-สัญญาได้ ตามเห็นโดยอาการเป็นทุกข์ย่อมละสุขสัญญาได้ ตามเห็นโดยอาการเป็นอุตตตาอยู่ ย่อมละอัตติสัญญาได้ เมื่หน่อยอยู่ ย่อมละนิจจา-นั่นทิได้ คลายกำหนดอยู่ ย่อมละระลึกได้ คือตีทางเกิดของส่งสารต่อไป อยู่ ย่อมละสัมมุข (คือความเกิดของสังขารต่อไป) อยู่ ย่อมละสมุทัย (คือความเกิดของสังขาร) ได้ สละอัน (คือสติ้ง) อยู่ ย่อมละความยึดถือได้"
ในปริญญา ดั่งกล่าวมานี้ ญาณปริญญาอย่างเดียว อันพระโยคีผู้ได้รับบรรลุแล้วมีอยู่ ส่วนปริญญานอกนี้ (คือตรีญาณปริญญา และปาหาปริญญา) ก็พึงได้รับรองด้วย เพราะส่งสารปริจฉาและปัญญาปริฺญา ทำให้สำเร็จได้ เหตุนี้จึงกล่าวไว้ (ตอนต้น) ว่า "เหตุ".