วิถีธรรมกรมแปล ภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) : หน้า 196/329

ประโยคสั้น - วิถีธรรมกรมแปล ภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) หน้าที่ ๑๙๖ เทศนาของนันทคะฉันนั้นเหมือนกัน ดูรภิคุณทั้งหลาย บรรณคิณฎี ประมาณ ๕๐๐ รูปนั่น ภูมณฎีที่มีคุณธรรมอย่างต่ำ ก็เป็นโสดาบัณฑ มิฉันไม่ถก (อย่า) เป็นธรรมดา เป็นผู้เชิญแน่นอนต่อความตรัสรู้" ดังนี้ ก็ในภิกษุเนื้อหล่านั้น ภิกษุเนื้อปลดให้เปลือกแน่นสต์ำปัดผล ภิกษุเนื้อรูปนั้น ก็ได้เป็นผู้มีความคิด (มุงหมาย) เติมเปี่ยมด้วยโศกา- ปัดผลนั่นเอง รูปนี้มีอยู่เป็นผู้มีสติแห่งสภาวะผล...อานาคามผล...ฯลฯ มิฉันปลี่ยนแปลงแห่งผลดังกล่าว รูปนี้ก็ได้เป็นผู้มีความคิด (มุงหมาย) เติม เปี่ยมด้วยอรผลนั่นเอง มรรคที่ผู้นำเพ็ญวิปัสสนาทำมานาใน ๆ ให้เป็นบาทแล้ว จิรณา อนานธรรมใด ๆ ให้เกิดขึ้นตามควรแก้อัชฌาสัยของตน ๆ ก็ย่อมคล้าย กับมนนั้น ๆ แหละ แต่ความที่มีมรรคเกิดขึ้นคล้ายกันนั้น ๆ นั้น เว้นจากที่เป็นบาท หรืออนามที่จิรณาเสีย หาสำเร็จด้วยเพียงแต อัชฌาสัย (ของตน) อย่างเดียวไม่ได้ มันกล่าวมานี้แปล ก็แสดงความ กำหนด (ความแปลกนั่นขององค์ฌานเป็นต้น) แห่งวิปัสนา แม้ใน เถาว์กที่ ๓ นี้ ก็พิการโดยยึดที่กล่าวแล้วเหมือนกัน พึงทราบว่าสังขารบุญก oferta ย่อมกำหนด (ความแปลกกันแห่ง โพชงค์ องค์ธรรม และองค์ฌาน ดังกล่าวมานี้เป็นอันดับแรก [ส่งธารบุญกขาจำนวนกำหนดความแปลกกันแห่งปฐมา] ก็ว่า สังขารบุญกนี้ ที่แรกเมื่อบำเพ็ญสม ได้โดยยาก ต้อง