วิสุทธิมรรแปลง 3 ตอน 2 (ตอนจบ) วิสุทธิมรรค ภาค 3 ตอน 2 หน้า 33
หน้าที่ 33 / 329

สรุปเนื้อหา

บทนี้กล่าวถึงความแตกต่างของกรรมและวิบาก โดยเฉพาะกรรม ๑๒ อย่าง และวิธีการที่ภิกษุสามารถกำหนดจับปัจจัยของนามปรุงในกรรม यहมองเห็นได้ด้วยการบำเพ็ญวิสาสน ความแตกต่างนี้ปรากฏเฉพาะกับพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ซึ่งสามารถพิสูจน์ได้จากสภาพที่อ่องอ่องในวิบากและกรรม การเข้าใจกรรมและวิบากจึงเป็นสิ่งสำคัญในการปฏิบัติธรรม และในกระบวนการเปิดช่องให้อำนาจวิบากของตน

หัวข้อประเด็น

- ความแตกต่างแห่งกรรม
- ความแตกต่างแห่งวิบาก
- กรรม ๑๒ อย่าง
- การพิสูจน์วิญญู
- บทบาทของภิกษุในพุทธศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค- วิสุทธิมรรแปลง 3 ตอน 2 (ตอนจบ) - หน้าที่ 33 กรรมอื่นให้แล้ว ยอมบีบยอมคันสุขหรือทุกข์ที่เกิดขึ้นในวิบาก (ขั้นชี้) ที่กรรมอื่นให้เกิดแล้ว มิจิ (สุขและทุกข์นี้) เป็นไปนาน ฝ่าย อุปมารกรรม ตำแหน่งเป็นคฤหัสถ์ เป็นอุคคลถ์ดี ย้อนกลับอรกรรม อันกัลล่าน้อย (กว่า) ห้ามกันวิบากของกรรมอันนั้นเสร็จแล้วเปิดช่อง ให้แก่วิบากของตน ก็เมื่อกรรมเปิดช่องให้อย่างนั้นแล้ว วิบาก นั่นก็เรียกได้ว่าเกิดขึ้นแล้ว ความแตกต่างแห่งกรรม และความแตกต่างแห่งวิบาก แห่ง กรรม ๑๒ อย่าง ดังกล่าวนี้ ย่อมปรากฏโดยสภาพอ่องอ่องแก้ไข กรรมวิบากของพระพุทธฑ์หลายเท่านั้น ไม่สาธารณกับพระสาวก ทั้งหลาย ทั้งความแตกต่างแห่งกรรม และความแตกต่างแห่งวิบาก วิไสสกวิญญู (ผู้เห็นแจ้งด้วยการบำเพ็ญวิสาสน) จะพิสูจน์ได้ (ก็แต่) โดยเอกเทศ เพราะเหตุนี้นั่น ความแตกต่างแห่งกรรม นี้น้อยว่า เป็นอันได้ประกาศแล้ว ด้วยการแสดงกรรมแต่เพียงที่เป็นมงู ด้วย ประกอบนี้ ภิกษุปหนึ่งทำการกำหนดจับปัจจัยของนามปรุงจกรรมวัต และ วิบากวัฏอย่างนี้ โดยผนวกกรรม ๑๒ อย่างนี้ เข้ามาในกรรมวัต ด้วย
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More