วิญญาธรรมแปล ภาค ๓ ตอน ๒ : หน้า 292/329

ประโยคส - วิญญาธรรมแปล ภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) หน้าที่ 291 ด้วยภัยพอรูปให้กำเนิด) มีอรธธิบายว่าพัดสุถิในใจเป็นของ เนื่องกับภัยพอรูปนี้แต่มีเดีย (แต่) เป็นของเนื่องกับภัยพอรูป (ใช้ด้วย กัน) อยู่ เป็นมาตราธิจรรดิ์ ดำเนิการดีดี เป็นเรือนที่ดีดี หรือของ เป็นบาระออะไร อื่นก็ พัดสุถิจะไม่กลัวริบ คือจะไม่เสียไปด้วย อาณาจักรอันตรายทั้งหลาย มีไฟ น้ำ ลม โจรและหนูเป็นต้น ด้วย ประกาดใด ก็พิสูจน์อธิบายด้วยประกาดั้น นี้เป็นวิธีอธิบายฐานในข้ออัน คืออธิบายว่า “พัดถิ” ภายใน ๓ วันที่ จงอย่างถูกไฟเผา จงอยาก น้ำพัดไป จงอยากกลมทำลาย จงอยากพวกโจรลัก จงอยากถูกสัตว์ มีหนูเป็นต้น ครับอธิบายอย่างนี้แล้ว อันตรายอะไร ๆ ย่อม ไม่มีแก่พัดสุถิ้น ตลอด ๓ วัน แต่เมื่อไม่อธิบาย พัดสุถิอ่อนวิตามาส ได้ด้วยอันตรายทั้งหลายมีไฟเป็นต้น ดูพัดสุถิอพระมหาเทพระ นะนั้น มีเรื่องเล่าว่า พระเถระเข้าไปสู่บ้านของอูนาสิกผูเป็นโยม เพื่อ บันติบาล อูนาสิกถวายอายุแล้วมินดในันในโรงอาหาร พระ- เถระนั้นเข้าไปโร่ (ในพะนะนั่น) พอท่านนั่ง (เข้านิโรธ) แล้ว โรงอาหาร ติไฟ (ลูกอือ) ขึ้น กิญฉุนอันนั้น ต่างคล้ายอานะที่คนั่ง ณที่น่งนี้ไป พวกชาวบ้าน (มา) ประชุม (ช่วยดับไฟ) เห็นพระเถระ (นั่นลับตา เฉยอยู่ ไม่รู้ว่าท่านเข้าไปโร่) ก็พากัน (เหมอา) ว่าท่านเป็นสมณะ นี้ก็ยง ๆ (แม่แต่ไฟไหม้ไหม้อยู่บ่ลูกหนี) ไฟเผาไหมหน้าบู งไฟ (กลอน) และตัวไม้ทั่งหลาย แล้ว (ลูก) ล้อมพระเถระ * ประะพิมไว้เป็น เตด เข้าใจคลาดเคลื่อน ที่ถูกเป็น เอ๋าว