วิซัยทัศน์การแปล ภาค 3 ตอน 2 (ตอนจบ) : หน้า 243/329

ประโยค- วิซัยทัศน์การแปล ภาค 3 ตอน 2 (ตอนจบ) - หน้าที่ 243 [ภูมิลักษณ์และอุปนิสัย 4] ถามว่า “ด้วยคำว่า “กิเลสทั้งหมดหลายยังไม่เกิดเลยไม่เกิด” เป็น ต้นนั้น เป็นอันท่านแสดงอะไร ? ตอบว่า เป็นอันท่านแสดงการละ กิเลสทั้งหมดที่เป็นภูมิลักษณะ- ได้ดูด (คือได้ทำเป็นไป) ถามว่า กิ เลสทั้งหมดที่เป็นภูมิลักษณะ เป็นอธิปานาคหรือว่าวเป็น ปัจจุบัน ? ตอบว่า กิเลสเหล่านั้น ก็ชื่อว่ากิเลสรูปปะนะ- เกิดขึ้น โดยได้กิฬนั้นเอง (มีใช้อดี อนาคต ปัจจุบัน ?) จริงอยู่ อุปปนฺนะ - สิ่งที่เกิดขึ้น มีลาภาประเภท โดยเป็นวัตต- มานะ (ยังเป็นไปอยู่) เป็นภูมิคปกะ (มีแล้วปรากฏ) เป็นโอกาส- กะ (ทำโอกาส) และเป็นภูมิลักษณะ (ได้ภูมิ) ในอุปปนฺนะเหล่านั้น สิ่งที่นับได้ว่าประกอบด้วยความ เกิดขึ้นความทุกข์โครมและความแตกดับไปทั้งปวง ชื่อว่าตนมานุ- ปนฺนะ เกิดขึ้นโดยยิ่งเป็นไปอยู่ กุศลฺอุตฺตสฺสิเรสอารมณ์แล้วปฏิ อนุเรียกได้ว่า อนุภาวะ- ปกตะ- เสวยแล้วปราศไปดีดี กุศลอุตฺตสฺสิเรสนเป็นสังขตะที่เหลือ ที่ถึง ลักษณะ 3 มีความเกิดขึ้นเป็นต้นโดยลำดับแล้วนั้นไป อนันฺตเป็น ภูตากคะ- มีแล้วปราศไปดีดี (รวม) ได้ชื่อว่า ภูฏาปกฏุปปนฺนะ- เกิดขึ้นโดยมีแล้วปราศไป กรรมที่กล่าวโดยย่าว่า “กรรมทั้งหลายเหล่านั้นใด เป็นกรรม ที่บุคคลนั้นทำไว้ในปางก่อน” ดังนี้เป็นต้น แม้เป็นกรรมอิติ ก็ชื่อ ว่า โอกาสดูปปนฺนะ-เกิดขึ้นโดยทำโอกาส เพราะห้ามวิบากอื่นแล้ว