ประโยค- วิฑูรย์เวชเกลา ตอน ๒ (ตอนจบ) วิสุทธิมรรค ภาค 3 ตอน 2 หน้า 67
หน้าที่ 67 / 329

สรุปเนื้อหา

ในบทนี้มีการนำเสนอการวิเคราะห์เกี่ยวกับจิตและอาหารในบริบทของสมุฏฐานและปัจจัย โดยกล่าวว่า สิ่งต่างๆ ทั้งหลายเมื่อเกิดจากใจและมีความสัมพันธ์กับรูป มีความสำคัญในทางพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องของการตั้งอยู่ของจิตและอาหาร พร้อมยกตัวอย่างการแบ่งประเภทของอาหารภายในบริบทดังกล่าว เนื้อหาเน้นย้ำถึงความสำคัญในการเข้าใจบริบทต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับจิตและการดำรงอยู่ของมันในสังคม

หัวข้อประเด็น

- สมุฏฐานของจิต
- ปัจจัยของความเกิด
- อาหารและความสัมพันธ์
- การวิเคราะห์ในพระพุทธศาสนา
- องค์ประกอบของอาหาร

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค- วิฑูรย์เวชเกลา ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้าที่ 67 สันตุดี ชื่อว่าผิดเป็นสมุฏฐาน รูปมีสมุฏฐาน ๔ ที่กล่าวไว้ดังนี้ว่า "จิตตศจิตธรรมทั้งหลายอันเกิดจากหลัง ย่อมเป็นปัจจัย โดยเป็นปัจจัยจากใจ แห่งกายนี้ก่อน" ชื่อว่าผิดเป็นปัจจัย โอชาธรอันถึงความตั้งอยู่แล้วในรูปที่จิตเป็นสมุฏฐานทั้งหลาย ยังโอชาธรภูมิอันให้ตั้ง สัปตอความเป็นไปโดยยันต์ดังนี้ ๒-๓ ทอด ชื่อว่าผิดเป็นจิตติจิตเป็นสมุฏฐาน ฤดูที่มิติเป็นสมุฏฐานถึงความตั้งอยู่แล้ว ยังโอชาธรภูมิอันให้ตั้งขึ้น สัปตอความเป็นไปโดยดังนี้ ๒-๓ ทอด ชื่อว่าผิดฤทธิ์มีจิตเป็นปัจจัยเป็นสมุฏฐาน ความเกิดแห่งจิตซูรป บนติพิ้งนี้นักกล่าวมาว่าเช่นนี้ [ภาคแห่งอาหารจูป] แม้ในอาหารจูปทั้งหลาย ก็พึงทราบวิภาค (ดัง) นี้ คือ (ตัว) อาหาร (๑) รูปที่มีอาหารเป็นสมุฏฐาน (๑) รูปที่มีอาหารเป็นปัจจัย (๑) รูปที่มีอาหารอันมีอาระ (ด้วยกัน) เป็นปัจจัยเป็นสมุฏฐาน (๑) รูปที่อิงอุอาระเป็นปัจจัยเป็นสมุฏฐาน (๑) ในวิภาคเหล่านั้น กพพิ้งการาหาร ชื่ออาหาร รูป๑๔ อย่าง คือ โอชาธรรมจูป ที่โอชาธรรมมี ใครรองเป็นปัจจัยแล้วตั้งอยู่ในกรรมจูปนั้น ถึงความตั้งอยู่แล้ว ให้ตั้ง ขึ้น(นำ) อาการสาดู สุดกา มุตตา กามมัญญตา อุปยะ สัตติ * อก. ป. ๔๐/๕
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More