ประโยคสม - วิชาอภิปรัชญาแปล ภาค ๓ ตอน ๒ วิสุทธิมรรค ภาค 3 ตอน 2 หน้า 233
หน้าที่ 233 / 329

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้พูดถึงแนวคิดในวิชาอภิปรัชญา โดยมีการอธิบายถึงคำนิยามของอัตตา ความงาม และทุกข์ ในบริบทของ สังกาลิสธรรม อันเกี่ยวข้องกับการดำเนินชีวิต การทำสิ่งที่ถูกต้องและไม่ถูกต้อง ซึ่งเรียกว่า อคติ ทั้งนี้ยังมีการหยิบยกคำว่า 'อาศะวะ' ในการอภิปรายเกี่ยวกับอารมณ์และวิชชา ที่เป็นส่วนสำคัญในการเข้าใจธรรมชาติของมนุษย์ในมิติของอภิปรัชญา นอกจากนี้ยังเน้นย้ำถึงความสำคัญของการไม่ติดยึดกับสิ่งที่ไม่ควร และการมุ่งมั่นในสิ่งที่ถูกต้องตามทางธรรม

หัวข้อประเด็น

-อภิปรัชญา
-อัตตา
-ทุกข์
-สังกาลิสธรรม
-อคติ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยคสม - วิชาอภิปรัชญาแปล ภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้าที่ ๒๓๓ สำคัญคิดเห็น ดังนี้ ว่าเถิง ว่าเป็นสุข ว่าเป็นอัตตา ว่างาม ในวัตถุ ทั้งหลายอันไม่เถิง เป็นทุกข์ เป็นอัตตา และไม่งาม ชื่อว่าวิปลาส [คำคัญ] สังกาลิสธรรม ๕ มือชีวามเป็นต้น ชื่อว่า คณูะ เพราะ ร้อยรำมภายในและรูปภายในจริง อย่างนั้น สังกาลิสธรรมเหล่านั้น ท่านกล่าวว่า "อภิชฌานเป็นภาคัญูะ พยาบาทเป็นภาคัญูะ สีลพัฒนาม เป็นภาคัญูะ อิทธิวิชาวนิชิว (ความยึดมั่นว่า นี้แหละจริง) เป็นภาคัญูะ" [อคติ] คำว่า อคติ เป็นคำเรียกการทำสิ่งที่ไม่ควรทำ และไม่ทำสิ่งที่ ควรทำ เพราะความรัก ความชัง ความเกลอ ความกลัว จริงอยู่ การทำสิ่งที่ไม่ควรทำ และไม่ทำสิ่งที่ควรทำ นั่น เรียกว่า อคติ เพราะเป็นการที่อธิษฐานบุคคลไม่พึงดำเนิน [อาศะวะ โอมะ โอคะ] คำว่า "อาศะวะ" นั่น เป็นคำเรียกถามราวๆ อาระมิงกิติ และอวิชชา เพราะไหลแต่ "อา" คือโคตรครู (ลงมา) โดยทางอารมณ์ และแต่ "อา" คือวังคะ (ภพสูงสุด) โดยทางโอกาส (คือที่เกิด นัยหนึ่ง เพราะไหลทางทวารทั้งหลายที่ไม่สำรวม โดยอรรถ คือ ไหลออกเป็นนิจ ดูน่าไหลออกจากหม้อทะล นัยหนึ่ง เพราะเป็น * อภิ. วิ. ๗๕๕๕
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More