วิถีธรรมรวมแปล ภาค ๓ ตอน ๒ : หน้า 260/329

ประโยค - วิถีธรรมรวมแปล ภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้าที่ 260 [ตังองค์พระนะ] ส่วนการละมหาทัพธรรมมนั เป็นองค์ธรรม คืออญฺญาแห่งวิบานนั้น ๆ โดยเป็นปฏิปักษ์กัน (คือดรงกับธรรมที่วพิ้ง) ที่เดียว คังคะความมิดด้วยประทีปที่ฤๅผูในเวลาบางคือ ฉะนัน อนึ่ง นี้ชื่อว่าวังจะนะ ดั่งองค์พระนะนี้คืออย่างไร ? [ตังองค์พระนะตามเวววิญจธี] อันดับแรก คือกรมะลักษณทกฐิ์จิ้วชนุมปรโญกญาณ (กำหนดเห็นเป็นแต่นามรูป) เลทอเทวิวาสเหตุภัณฑ์ (ความเห็นว่าไม่มีเหตุ และเห็นว่าไม่มีเหตุไม่สามา] อ and มติดินคือความกังขา ด้วยปัญญาปริคาญ (กำหนครูปัจจัยของนามรูป) และสมุคคะความเอกว่าคือเป็นกองเป็นก้อน ว่าเป็นเรืองของเรา ด้วยกลาบ-สมมตานญาน (พิจกนาส่งเข้ามาเป็นภาค) และสมุคคะคดีสัญญา (ความเห็นว่าเป็นทางในธรรมมิใช่ทาง) ด้วยมักคปคามัควฺฐาน-ญาณ (วิเคราะห์รูททางและมิใชทาง) และอญฺญาจาติสุวิญฑิด้วยอทยัศนสมุทาน (เห็นความเกิด) ละสกัดทิฏฐิจิ้วด้วยอญฺญาทัศนสมุทาน (เห็นความเสื่อม) ละสกัดยอทิฏฐิด้วยอญฺญาทัศนสมุทาน (ความสำคัญว่าไม่ลำลำกันในสิ่งที่กล่าว) ด้วยภคุปฏิฐานญาณ (เห็นส่งวปรากฏเป็นของน่ากลัว) ละอัสสาทัญญา (ความสำคัญว่าปัญจขันเป็นของน่าพอใจ ด้วยอาทิวนวัสนาญาณ