การเข้าถึงพระนิพพานในวิสุทธิธรรม : หน้า 210/329

ประโยคสรุป - วิสุทธิธรรมแปลภาค 3 ตอน 2 (ตอนจบ) หน้าที่ 210 เป็นผู้มีใจอ้อมน้อมนั่งตรงไปยังพระนิพพานด้วยอนุโมทิจิตดวงที่ 2 ดู บูรณะนั้นมีใจอ้อมน้อมนั่งตรงไปยังฝั่งออก (ของเหมือง) ฉะนั้น แล้วก็ เป็นผู้ใกล้ต่อพระนิพพานอันจะถึง ณ วันนี้ ด้วยอนุโมทิจิตดวงที่ 3 ดูบูรณะนั้น (โยนตัวไป) ถึงส่วนเบื้องบนแห่งฝั่งออก (ของเหมือง) ฉะนั้น เพราะความดับไปแห่งจิต (อนุโมทิจิตดวงที่ 3 ?) นั้น ก็ปล่อย อารมณ์ที่เป็นสงบธรรมนั้น แล้วกดลงไปในพระนิพพานอันปราศจาก สังขารเป็นฝั่งออก (โดยหน่วงพระนิพพานเป็นอารมณ์) ด้วยโคตร ภูดิษ แต่เพราะยังไม่มีความคุ้นเคยในอารมณ์นี้จึงยึดหน่วงครั้งเดียว จึงยังไม่ตั้งมั่นด้วยดัชณี คูบูรณะนั้นตัวสนองอยู่บนั้น ต่อเนื่องดังมั่น ด้วยมรรคาภาณ และ [อุปมา การทำจิตแห่งอุปมาและ โคตรภาณ] ในอาณ 2 นั้น อนุโมทิจิตอาวรเทพความมิดดีคือเสล่อ้น ปิดหนีจะได้ (แต่) ไม่อาจทำพระนิพพานให้เป็นอารมณ์ได้ โคตร- ภูดิษ อาจทำพระนิพพานให้เป็นอารมณ์ได้ก็แต่ (แต่) ไม่อาจบรรเทา ความมิดที่บังจะได้ (ต่อไป) นี้เป็นอุปมาในการทำจิตแห่งอารมณ์ทั้ง 2 นั้น ยังมีบูรณาตนผู้นั่งใครจะทราบนักอธิษฐาน (ความประจวบ กันแห่งดวงจันทร์กับดาว) ออกไปแห่งดูดวงจันทร์ในเวลาค่ำคืน ดวงจันทร์ไม่ปรากฏแก่เขาเพราะถูกพลาลบัง พอองค์หนึ่งดังชั้น กำจัดพลาหนะ ๆ (ไป) อีกองค์หนึ่งกำจัดพลาหกปานกลาง (ไป)