ปรโตคฌ- วิญญาธรรมแปลภาค ๑ ตอน ๒ : หน้า 230/329

ปรโตคฌ- วิญญาธรรมแปลภาค ๑ ตอน ๒ ตอนได้ 230 เหตุนี้ พลสมโภคทั้ง ๒ จึงอยู่ในบูชานมัจฉากนี้ ดังบังอิฉลา "เมื่อมรร แตกออกจากกิเลสทั้งหลายที่สรรค์กับอรูปชั้นจะ และจากนั้น ทั้งหลาย สมิ ข้อความมีอารมณ์เป็นหนึ่งแห่งจิต ความไม่ชัดเจน ไปแห่งจิต ย่อมมีมิใช่โรเป็นโคร (คือมีมิตรพานเป็นอารมณ์) เมื่อ มรร แตกออกจากกิเลสทั้งหลายที่สรรค์กับอวิชชา และจากชั้นทั้งหลาย วิปสนา โดยอรรถคือความคิดเห็น (ตามเป็นจริง) มีมิใช่โรเป็น โคร (คือมีมาพนเป็นอารมณ์เหมือนกัน) ดังนี้ สมณะ และวิปสนา จงเป็นธรรมมิสเป็นอันเดียวกัน (คือมีกันเสมอกัน) โดยความหมาย ว่าออก (จากมิติ และปวตะแต่) เป็นธรรมเข้าคู่กัน ไม่ เป็นไปเกินกันและกันเลย เหตุนั้น จึงได้กล่าวว่า "พระ โชคจาวเจริญ สมะและวิปสนาให้เข้าคู่กัน. โดยความคืออก (จากมิติและปวตะแ ด้วยกัน)" วิสุทธา และพลสมโภค ในบูชาทั้งหลายวิสุทธินี้ พึงทราบ ดังกล่าวมานี้ [ปกานะ] ข้อว่า "และควรทราบการละธรรมทั้งหลาย ที่ญาณไร้ผลจะ ความว่า ก็คือธรรม (คือกิเลส) เหลาได อัญญาไรในญาณ ๔ นี้ จะพึงจะ ควรทราบการละธรรม (คือกิเลส) เหล่านั้นด้วย กิเลส ทั้ง ๔ นั้น เป็นเจ้าหน้าที่ละธรรมหลาย ที่เรียกว่า ส่งโยชน์ กิเลส มิจฉัตตา โลกธรรม มัชฌิมะ วิญญาณ คันธะ อคติ อาสวะ โมมะ *ฉบับ ๓๑/๔๕๒