วิวัฒนธรรมและจิตวิญญาณ : หน้า 89/329

ประโยค - วิวัฒนธรรมเปล่ง ๓ (ตอน๒ - หน้า๙๑ เป็นต้นนั้น ย่อมเป็นไปพลัน (คือชั่วขณะจิต หนึ่ง) แม้วดวงลี้ที่ (มีอายุยู่น) ตั้งอยู่ได้ ตลอด ๕๔,๐๐๐ ปี ก็ช่วยปลด (ชีวิตเป็นต้น) ไว้กับจิต ๒ ดวง ตั้งอยู่มได้ บั้นที่เหล่าใดดีแล้ว ของสัตว์ดิถที่ยาหรื่อของสัตว์ที่ยั่งอยู่ในปัจจวมนี้ตาม บั้นเหล่านั้น ก็เหมือนกันหมด (คือดำ) ไปไม่ต่อนั้น บั้นที่ยังหลายที่ (เป็นปัจจุบัน) ดับๆ อยู่ใน ระหว่างแห่งนั้น (อดีต) ที่ดู ๆ มาแล้วไม่ขาด ระยะ และบั้นที่ (จัก) ดับในอนาคต หามีความ ต่างกันในเพราะลักษณะ (ที่ดิบ) ไม่ เพราะจิตไม่เกิดสัตว์โลกก็ชื่อว่าไม่เกิด เพราะ จิตเกิดขึ้นจำเพาะหน้า สัตว์โลกก็ชื่อว่าเป็นอยู่ เพราะความแตกดับแห่งจิต สัตว์โลกก็ชื่อว่าอายุ (นี้) เป็นบัญญัติทางปรมัตถ์ สังกาจรธรรมทั้งหลายที่แตกดับแล้ว ก็มีได้ไป เก็บไว้ (ที่ไหน) กอง (สังกรำหรับที่จะเกิด) ในอนาคตก็ทำไม่! สังกรำทั้งหลายเหล่านั้นก็เกิด แล้วตั้งอยู่๖ สังกรเหล่านั้นก็อยู่มาดังเมล็ด พรรณผักกาด (ที่ค่อนวงง) บนปลายเข็ม (พลอ