วิญญาณรอแลกเปลี่ยน ภาค ๑ ตอน ๒ (ตอนจบ) : หน้า 249/329

ประโยคส - วิญญาณรอแลกเปลี่ยน ภาค ๑ ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้าที่ 249 พึงกำจัด ส่วนอัปปนะ (๔) กล่าวคือภูมิปัญญา มอรัมภี- คิห์ปันนะ อวิขิมภิญญปันนะ และสมุหุปันนะนั้นใด อุปปันนะ (๔) นั้นทั้งมด เป็นสิ่งที่คุณพิงจะ เพราะเหตุที่โลภ- ญาณและโลภุญาณนั้น ๆ ป้อมยังความเป็นอุปปันนั่น ๆ แห่ง อุปปันนะ ๔ นั้น ให้เสื่อมสิ้นไป เกิดขึ้นแล บันฑิตควรทราบการะธรรมทั้งหลายที่ญาณไร้ผลจะด้วย ใน ญาณทัศนวิสุทธ์นี้ ดังกล่าวจะนี [กิจในอรรถกล่าว] ข้อว่า "และควรทราบกิจมีปริญญากิจเป็นต้น ที่ท่านกล่าวว่า (ว่า มีขึ้น) ในกลาศตรัสรู้ตามสภาพทุกประการ" คำว่า กิจ ๑ ๆ ๆ มี ปริญญา กิจเป็นต้นนั้น คือปริญญา-กำหนดรู้ ปาน-ละ สังกิจิยา -ทำให้แจ้ง ภาวนา-ทำให้ขึ้น ที่นากกล่าว (ว่ามีขึ้น) โดยอนุฯ เดียวกัน ในญาณ ๔ นี้แต่ละญาณ ในกลาศที่สู้จะอา กิหลาย่นั้น บันฑิตควรทราบการะธรรมหมือนตะเอียด [มรรถนะทำกิจเหมือนตะเกียง] แท้จริง ข้อนี้พระโภธนาจารย์หลายก็ได้กล่าวไว้ว่า "ประทีป * มหาภิกาอธิบายว่า โลภุตรกาญอ่อนละกิเลสที่โลภญาณละไวก่อนตามกำลังกันเอง (หมาย ความว่าโลภญาณและไวจังไม่บาดลั่น โลภญาณละซ้ำอีกให้เป็นสมุจจานาไป) ด้วยเหตุนี้ ท่าน จึงใส่โลภญาณไว้ด้วย