วิถีธรรมกรรมแปล ภาค ๓ ตอน ๒ : หน้า 110/329

ประโยคสฺ - วิถีธรรมกรรมแปล ภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้าที่ 110 ทั้งยังปรากฏว่าเป็นของไม่เป็นสาระ (คือไม่จริง) และไม่สมแก่นสาร ดังมายา (กล) พับแคด ความฝัน ล้อไฟ เมืองคนธรรม์ ฟองน้ำ และต้นกล้วยเป็นต้น ด้วยภาวะวิปัสสนาเท่านั้น ครูร วีสานญาณ (วี ปาสนญาณ อย่าง อ่อน) ข้อแรกชื่ออุทธัยพุทยาน อันแท้งตลอดลักษณะ ๕๐ ดัง ตั้งอยู่ด้วยอาการว่า "สิ่งที่มีความเสื่อมเป็นธรรมธนเองเกิดขึ้น" และ มันเกิดขึ้นแล้ว ก็เข้าถึงความเสื่อม " ยอมนเป็นองค์พระโศกนั่น ได้ บรรลุแล้ว เพราะได้รับฐานครูร วีสานญาณไร้าค พระโอวาทนี้จึง ได้ชื่อว่า "อารทวิปัสสนี-ผู้เริ่มต้นเห็นแจ้ง" [วิปัสสนูปกิเลส ๑๐] ดังนั้นนั้น ด้วย (จำนวนแห่ง) ครูร วิปัสสนานี้ วิปัสสนูปกิเลส ๑๐ ย่อมเกิดขึ้นแก่พระโอวาทรมณ์วิปัสสนา อันวิปัสสนูปกิเลสทั้งหลาย หาเกิดขึ้นแก่พระอธิษฐานาผู้ลิงปฏิรูปแล้ว และแก่บุคคลผู้ปฏิบัตผิด (ทาง) เกิดอรัญ ทอดทิ้งกรรมฐานเสียไม ให้ย่อมเกิดแก่ลูบธร ผู้ปฏิบัติชอบ ประกอบภาวนาที่ถูกต้อง เป็นอรทวิปัสสนาท่านั้น ๑. คือต้นไฟดับไฟ จับแก้วเป็นวงกลม ดูวากะล้อไฟ ๒. มหาฤกษ์กว่า ภาพที่เพียงแต่ปรากฏในอากาศ ดูวากะบ้างเมือง ด้วยอำนาจความคิดเล่นของ พวกเทพบุรุษธรรม์ เรียกว่า คันธพนคร-เมืองคนธรรม์ (เผื่อฤทรงกับคำเพยของเราที่ว่า "สร้างวิมานในอากาศ")