การเข้าถึงการพึ่งพาในพระพุทธศาสนา : หน้า 41/329

อนุใจ ได้ที่พึ่งในพระพุทธศาสนา มีคำแน่นอน ได้ชื่อว่าผูโชคลาภ เพราะเหตุนั้น ภูมุตผู้มีความต้องการด้วยกังขา- วิจารณวิสุทธิ พึงเป็นผู้มีสติหงับปัญ Joyce ทั้งหลายแหล่งมูรูโดยประการทั้งหมด เทอญ ปริมาณที่ ๑๕ ชื่อกงวานวิตถีรวิสุทธิเนก ในอภิการแห่งปัญญาวนา ในปกรณีวักธรรมร อันข้าพเจ้าทำเพื่อประโยชน์แก่ความปราโมทย์แห่งสาธุชน ดังนี้ * ที่คิดคำว่า นับว่า ชื่อว่า ก็เพราะยังไม่ได้รับรบวรรผลจริง ๆ เป็นแต่ดิลงอยู่ในทางแห่งมรรคผล เมื่อไม่เสื่อมจากกิจกวารวิสุทธิ์ แล้วไม่ว่าหน้าในปฏิปทายังขึ้นไปก็อาจจะเป็นผู้สุคติ เป็นเบื้องหน้าเป็นแน่แท้ คล้ายพระโสตถิบัณฑ์ซึ่งเป็นผู้สัมผัสกัลแล้ว จึงกล่าวว่าจักเป็นบุญโสตถาบัน หรือจุดโลโคบัน-โลคาบันน้อย หมายความว่า น้อง ๆ พระโลโคบันเข้าไปนั้นแหละ