วิมุติธรรมเราแปล ภาค ๓ ตอน ๒ : หน้า 290/329

ประโยค- วิมุติธรรมเราแปล ภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้าที่ 289 ผูใดเพียรพยายามด้วยอำนาจสมะและวิปัสสนะ ๒ (เป็นคู่กัน) ที่เดียว ทำบุญกิริยาแล้ว ทำเวสัญญาณสัญญาณนะให้ดับไป ผู้นั้นย่อมเข้า นิพพานสมบัติขึ้นได้ ส่วนความ (ต่อไป) นี้ เป็นความผิดคาร คือ ภูมในพระธรรม วันนี้ ปรารภานะเข้าไปโธ่ ทำกิริยา ล้างมือและเท้าผล (ไป) นั่น ณ อาณะอันดาลาวดีแล้ว ในโอกาสที่ส่ง คูบลังกังตั้งกายให้ตรง ดำรงสิ่งไว้เฉพาะหน้า เธอเข้าไปรุญาน ออกแล้ว (ทำวิปลาส) พิราณส่งรบทั้งหลายไปบูชานันนั้น โดยความไม่เที่ยง โดยความ เป็นทุกข์ โดยความเป็นอนัตตา [วิปัสสนา ๓] อันวิปัสสนานี้มี ๓ อย่าง คือ สังวรปริคณฺหนดวิปัสสนา (วิปสน ที่กำหนดส่งทาง) ผลตามวิปัสสนา (วิปสนสำหรับข้ามสมบัติ) นิรโธสมบัติวิติปสนา (วิปสนสำหรับข้านิรโธสมบัติ) ในวิปสนา ๓ นั่น สังวรปริคณฺหนดวิปัสสนา จะเป็นอย่างอ่อนหรืออย่างกล้แล้ว แต่ ย่อมเป็นปทสัมภาณะแห่งมรรถู้อื่นเอง ผลสมาบัติวิปสนา เป็น ด. มหาวิฏิญาณเสริมความว่า เข้าคานไปโดยลำดับดังนวยาสัญญาณสัญญาณนะแล้วทำเวสัญญาณ นาสัญญาณนะนั้นให้ดับไป คืนนั้นไม่มีอันอะไรเกิดขึ้นอีก ก็เป็นผูไม่มีด่า เข้าไปโธ่สมบัติไป นิรโทสมบัติวิปสนา ถ้าเป็นอย่างอ่อนก็ยังมรรถมิเป็นทันธกิญาณให้สำเร็จ ถ้าเป็นอย่างกล้า ก็ยังมรรถที่เป็นปิปปญญาให้สำเร็จ ควรวิปสนาที่ได้กล่าวมานะแล้ว ย่อมเป็นปัจจัยแห่งมรรถ ทั้งนั้น