วิสุทธิมรรคแปล กำ ด ตอน ๒(ตอนจบ) : หน้า 37/329

ประโยค- วิสุทธิมรรคแปล กำ ด ตอน ๒(ตอนจบ) - หน้าที่ 37 เมื่ออธิบันนั้นทำการกำหนดจับปัจจัยของนามรูปทางธรรมวัฏ และวิปากวัฏวนะความสงสัยในกาลทั้ง ๓ ได้อย่างแล้ว ธรรมนี้เป็นอิฏฐิด อนาคตและปัจจุบันทั้งปวง ก็อมเป็นอันเดียวได้ด้วยอำนาจจิตและ ปฏิสนธิ ความรู้ของเธอัน เป็นญาณปริญญา (คือ) เธอรู้อย่างนี้ว่า "บันไดเหล่าใด มีกรรมเป็นปัจจัยเกิด แล้วในอดีต บันไดเหล่านั้นดับไปแล้วในอดีตนั้นเอง ส่วนบันไดธิ์ เหล่านั้นมือการเป็นปัจจัย เกิดขึ้นในปัจจุบันนี้ ธรรม (อะไรล่ะ) สิ่งหนึ่งที่ามูลพี้จากอดีตพาหมู่ไม่ แม้นับทั้งหลายที่เกิดเพราะ กรรมปัจจัยในกาลนี้เล่า ก็อิฏฐิกลับ ขึ้นในกาลนี้นะนี่ (ต่อไป) แม้ธรรม (อะไรล่ะ) สิ่งหนึ่ง ซึ่งก็ไม่ใช้สุทานใหม่จากพี่ ถึงว่า เปรียบเหมือนการสาขายจากปลายของอาจารย์ ก่อนไม่เข้าไป สู่ปลายของอันตวติก เช่นว่าการสาขายในปลายของอาจารย์ จะ เป็นไปไม่ได้ เพราะการสาขายจากปลายของอาจารย์ ก็ทามได้ ฉันใด น้ำนมต (ของหมออีศะ) ที่ผู้แทนตัวดื่ม ย่อมไม่เข้าสู่ของคน มีโรค เราว่าโรคของเขาจะไม่หาย เพราะการดื่มน้ำนมตของผู้แทน คนนั้นเป็นปัจจัยก็มีได้ ฉันใด วิถีที่นำ้อย่าน่าไปสู่หนทางในเครื่อง ส่องหน้าทั้งหลายก็มีหน้าแน่นเป็นต้น แต่วิธีแต่งจะไม่ปรากฏในเครื่อง ส่องหน้าเหล่านั้น เพราะวิธีแต่งนั้นเป็นปัจจัยก็หาไม่ได้น ฉันใด เปลว ประกายปิ๋บปิ๋ง (ตะโกึง) อันหนึ่ง ย่อมไม่ข้ามไปสู่สี่อันอื่น แต่ว่า เปลวประกายปิ๋บปิ๋งในอันนั้นไม่เกิดในอันอื่นนั้น เพราะเปลวประกายปิ๋บปิ๋งในอัน *รู้ข้ออาการดังจะกล่าวในตอนต่อไป