ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- วิวัฒนาการแปล ภาค 3 ตอน 2 (ตอนจบ) - หน้าที่ 189
[ทรก]
อุปมาข่าว ทารก ต่างหากผู้นึ่งเป็นคนตะลามลูก หญิง
นั่นนั่งอยู่บนปราสาทชั้นบน ได้ยินเสียงทรก (ร้อง) ที่กลางถนน
คิดเอาลูกของตัวกูใดๆ รังแก ผลุนผลัน (ลงจากปราสาท) ไป
คว่ำเอาลูกคนอื่นเข้าด้วยสำคัญๆ ลูกของตัว (มามัวไว้) พอจำได้ว่า
มันเป็นลูกคนอื่น หล่อนก็สะดุ้งกลัว(ความผิด) มองบ้างโบ้งบ้างนี้
คิดว่าใครๆ อย่ามากล่าวหวังฉัน ว่าเป็นคนลักเด็กเลย (คิดแล้วก็)
วางเด็กลงที่กลางถนนนั้นแหละ รีบขึ้นปราสาทแล้ววิ่งลึก
[เปรียบเทียบความ]
ในข้ออุปมานั้น การยึดถิ่นอำนาจ & ว่าเป็นเรา เป็นของเรา
เป็นดังการว่าลูกคนอื่น ด้วยสำคัญว่าเป็นลูกของตัว การรู้ว่าฉันไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา ด้วยอำนาจใดๆ ลักลัก ดังกล่าวได้ว่า
นี่เป็นลูกคนอื่น ภายุติปฏิญาณ ดังกามองดูบ้างโบ้งบ้างนี้ อนโลมบาญ ดังกามังเด็กลงที่กลางถนนนั้นแหละ โอตรถภูษณ ดังกาาที่วางลงแล้ว
ยังยืนอยู่กลางถนน มรรคาญ ดังก(กลิ่น) ขึ้นปราสาท ผลาญ
ดังนี้ไปแล้วนั่งลง
* อุปมาขื่อนี้อย่างไรอยู่ เพราะที่นั่งอยู่เดิม กับที่นั้นนั้นไปนั้น เป็นที่เดียวกัน ถ้าเล่าเสียว่าว่าเดิมนั่งอยู่ข้างริมถนน เกิดเหตุแล้วหนีนี้ไปอยู่เสียชั้นบนปลอดภัยไป ก็จะพอได้