ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยคย่อ - วัสดิธรรมเเปลงจาก ต ค ตอน 2 (ตอนจบ) - หน้า 73
อาหารมยโต โดยเป็นรูปสำเร็จด้วยอาหาร
อุฏมยโต โดยเป็นรูปสำเร็จด้วยอุฏม
กุมมยโต โดยเป็นรูปเดิมแต่ครราม
จิตตสมาธิยโต โดยเป็นรูปจิตเป็นสมาธิ
ธมมตารุปโต โดยเป็นรูปธรรมดา
ชื่อว่าพิจารณาโดยยกขึ้น (สู่ใครลักษณ์) ด้วยอำนาจรูปตะ เหตุ นัน พระโบราณาจรัชทั้งหลายก็กล่าวไว้ (เป็นกถา) ว่า
"พระโยคาวอร่อยย่อม (พิจารณา) เห็นแจ้งอย่างกว้าง ขวาง (โดยอาการ) ๗ คือ โดยการถือเอาและทอด ทิ้งไป ๑ โดยความตกไปแห่งรูปอันตรึ่งขึ้นตาม วัย ๑ โดยอาหาร (เป็นปัจจัย) ๑ โดยดู (เป็นปัจจัย) ๑ โดยกรรม (เป็นปัจจัย) ๑ โดยจิต (เป็นปัจจัย) ๑ โดยเป็นรูปธรรมดา ๑ "
[ขยายความ]
[อทานนิถูปนโต]
ในบทเหล่านั้น บทว่าอาทาน-ถือเอา ได้แก่ปัจจูลิน บทว่า นิถูปนโต คำว่า คืออาทาน-ถอดเข้าไป ได้แก่อุปถมิน พระโยคาวอร่อยกำหนด (คำตอน)
ร้อยปีหนั่งด้วย การถือเอาและทอดทิ้ง ไปนี้ ยกนี้สู่ใครลักษณ์ในสังขาร (คือรูปธรรม) ทั้งหลายดังนี้ คืออย่างไร ? คือ สังขารทั้งปวง ใน ระหว่างการถือเอาและการทอดทิ้งไปนี้ชื่อว่าไม่เที่ยง เพราะอะไร ?