วิสุทธิมรรคเปล คาถ 3 (ตอนจบ) : หน้า 60/329

ประโยค- วิสุทธิมรรคเปล คาถ 3 (ตอน 2 (ตอนจบ) - หน้า 60 ชาติชราพยาธิมารมุมโท โดยอาวาสชื่อว่า มิจติ... ชร่า... พยาธิ... มารณะเป็นธรรมดา เพราะมีความเกิด... ความแก่... ความเจ็บไข้... ความตายเป็นปกติ โลกปริเวทอุปถัมภมรรค โดยอาวาสชื่อว่า มีโละ... ปริเทวะ...อุปถัมเป็นธรรมดา เพราะมีความเศร้าโศก... ความ คร่ำครวญ... ความเคลิบเคลิ้มเป็นปกติ สงฺกิเลสธมฺมมรรค โดยอาวาสชื่อว่า มีโละ... เป็นธรรมดา เพราะมีความเป็นวิสัย (คือเป็นแดน หรือเป็นอารมณ์) แห่งสังกิเลส คือ ตัณหา ทิวา และทุจริตเป็นธรรมดา [รวมสัมมานะ ๘๐ ลงใบอนุญา ๑] ก็แต่ในสัมมานะ ๘๐ นี้ สัมมานะโดยอาวาส ๑๐ คือ โดยอาวาส ไม่แย่ง โดยอาวาสหลาย โดยอาวาสไหว โดยอาวาสแตกสลาย โดยอาวาสไม่คงคา โดยอาวาสมีความแปรไปเป็นธรรมดา โดยอาวาส ไม่มีก่า โดยอาวาสเสื่อม โดยอาวาสเป็นสังเวคะ โดยอาวาสมีมะนะ เป็นธรรมดา เป็นอิจฉานุปสนะ ๘๐ โดยอาศเป็น ๑๐ ในชั้นหนึ่งฯ ๔. มหากุฏิถวายแถมว่า กินความดึงความเศร้าหมอง ความไม่สะอาดแห่งร่างกายด้วย ๒. อาศรมโก-โดยอาวาสไม่มั่นเท่น น่าจะเป็นอัณฑะปุจฉา เพราะในตอนก่อนมีคำว่า สพพูมมี ฎ อนฺคุตา อาศารญฺญ สิ่งทั้งปวงนั้นชื่อว่าเป็นอัณฑะตรเพราะไม่มีกา เป็นม่า ตัวตน แต่ที่ตรงนี้ท่านเปลี่ยนอธิบายว่า เพราะเป็นของอ่อนแอและหุ้งง่าย เหมือนไมกระพี ให้ขำ ลักษณะ อนิจฉิ ก็เป็นอ่าวว่า อาสะ อธิบายให้เป็นอัจฉริยะก็ได้ อนุตลักษณะก็ได้