วิชาภาษา - วิชาภิรมย์แปล ภาค ๑ ตอน ๒ : หน้า 200/329

ประโยค- วิชาภาษา - วิชาภิรมย์แปล ภาค ๑ ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้าที่ 200 วิชาสน จึงชื่อว่าอุปนิษัทมรรค ผลของอุปนิษัทมรรค จึงชื่อว่าอุปนิษัทผล วิชาสนให้มนุษย์ของตนแก่มรรค มรรคให้มนุษย์ของตนแก่ผล โดย นัยดังกล่าวมานะนี้และ นี่เป็นมานโดยอาคม ส่งขอรูปานี้ กำหนดความแปลกกันแห่งวิริยะดั่งนี้แล้ว ส่งขอรูปาขญา จบ อนุโมทนาภ เมื่อพระโอโถวารนั้น สร้างเสพ เจริญ ทำให้มากซึ่งสงบู- เบขาขาญนั้นอยู่ อธิโมกศาสนายอมมิ่งสั่งยิ่งขึ้น วิริยะก็เป็นอัน ประคองไว้ อย่างดี สติ ก็เข้าไปดังอย่างดี จิตก็ตั้งมั่นอย่างดี ส่งขอร- เบขาขาญยังบังเกิดขึ้น (สามารถเป็นปัจจัยแห่งอนุโมทนาภได้) เมื่อ พระโอโถวารนั้น คำนี้ว่า "มรรคเกิดในบัดนี้" ส่งขอรูปาขาญ พิจารณาสังขารทั้งหลาย โดยอาการว่ามิได้หยิ่ง หรือว่าเป็นทุกข์ หรือ ว่ามีอุตตบาทดี แล้วลงสู่จักข์ ในลำดับแห่งวังก์ มโนทวารวันนะ ทำสังขารทั้งหลายให้เป็นอารมณ์โดยอาศัยอาวุธโดยไม่เร่ง หรือว่าจะเป็นทุกข์ หรือว่าเป็นอุตตา โดยที่ส่งขอระบุทธทำแล้วนั้นแหละเกิดขึ้น ต่อกัน ชวนจิตดวงแรกซึ่งสัปพันติดต่อไม่มีระหว่างในลำดับแห่งวิริยะจิต (คือมโนทวารวันนะ ?) ดวงนั้น ที่ยังว่างไว้ให้นมหกกลับ (คือไม่ให้เป็น