วิทยธรรมารแปล ภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) : หน้า 207/329

อธิบายไม่ได้เนื้อหาภายในภาพที่เป็นข้อความเป็นภาษาไทยดังนี้: ประโยค - วิทยธรรมารแปล ภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) หน้า 207 [อัญทัศน์วิสุทธิฤทธิ์] เมื่อหน้าแต่ก่อนโอมฤทธินี้ไปก็เป็นโคตรภูญาณ โคตรภูญาณ นั้นไม่ชิดปัญญาเท่านั้น วิสุทธิฤทธิ ก็ชิดปัญญานั้นวิสุทธิฤทธิเดียว เพราะ เป็นปัญญาดังอยู่ในฐานเป็นอาวุชะแห่งมรรค เป็นอภิโพธิฤทธิอยู่ ในระหว่าง (วิสุทธิทั้ง๒ นี้) นั่นเอง แต่เพราะยังกตในกระแส แห่งวิสุทธิฯ จึงนับว่าเป็นวิสุทธิ (ด้วย) ส่วนฤทธิ์ในมรรค ๔ นี้ คือ โสดาปติมรรค สกทาคามิมรรค อาจาคามิมรรค อรหัตมรรค ชื่อว่าสัญลักษณ์วิสุทธิ [ปฐมมรรคฤทธิ์] ในมรรคฤทธิ์ ๔ นั้น ชื่อว่าอะไร อื่นที่พระ ไตรครวุโคร์ จะยังปฐมมรรคอาณวณให้ถึงพร้อม จะต้องทำเป็นอันดับแรก หาไม่ ด้วยว่ากิจใดที่เธอจะพึงต้องทำ ก็เป็นอันเธอผู้นั่งวิสุทธิในองโลม-ํ ฤทธิ์เป็นที่สุดให้เกิดขึ้นได้ทำเสร็จแล้ว แท้จริง จิตของเธอผู้นั่งในโลม- ฤทธิ์เกิดแล้วอย่างนี้ เมื่อความมึดมหายไป ที่ปิดบังจิตจะ ถูกฉวดโลม- ฤทธิ์ทั้ง ๔ นั้นทำอันตรธานไปแล้วตามควรแก่ลังก์ของตน ๆ ย่อม ไม่เล่นไป ไม่หยุดอยู่ ไม่ถอดน้อมไป ไม้ถก ไม้ถ่อง ไม้ท้อง ส่งงารทั้งปวง ย่อมถอยกลับ ถอนกลับ หมุนกลับ ดั่งนี้ลังก่อนจาก ในปฐพูนั้น แม้นมวลตามมันทั้งปวง แม้วัดตามมันทั้งปวง ก็ ปรากฏโดยเป็นเครื่องกังวาล* *ก่อนนี้ไม่ปรากฏเป็นเครื่องกังวาล เพราะมีความมืดปิดอยู่ บัดนี้ความมืดนั้นน้อมธรม ไปแล้ว จงปรากฏนั้นเป็นเครื่องกังวาลขึ้น