มหาวิปัสสนา และปัญญาในธรรมวินัย : หน้า 99/329

ข้อความที่อ่านได้จากภาพคือ: "ประโยคสม- วิชาธรรมวินัย ภาค 3 ตอน 2 (ตอนจบ) - หน้า 99 นั่น มหาวิปัสสนา (คืออนุสมาน) ๑๘ เหล่าใดที่พึงถึงได้โดยอาการทั้งปวง ด้วยอำนาจปัญญา ตั้งแต่งคงปัญญา (ปัญญาคำหนึ่งเห็น ความดับ) ขณะหน้าไป เมื่อแต่งตลอด (คือได้) ส่วนหนึ่งแห่งมหา- วิปัสสนา เห่านั้น ใน (ชั้น) สมสมณะปัญญา (คือดรรชนัญญา) นี้แล ก่อนก่อออมละปฏิภาณธรรม (มีจิงสัญญาเป็นต้น) แห่งมหาวิสนานั้นได้ ปัญญามีอนาจารปัญญาเป็นต้น ชื่อวางมหาวิจสนา ๑๘ ในอานุ- ปัญญาทั้งหลายไร่ເ่า (๑) เมื่อเจริญจินจานปสนา (ปัญญาคำนี้เห็น) ความไม่เที่ยง ย่อมละจินจัญญา (ความสำคัญ) เที่ยว ๑ (๒) เมื่อเจริญทุกขานปสนา (ปัญญาคำนี้เป็นทุกข์) ย่อมละสุขสัญญา (ความสำคัญว่าเป็นสุข) ได้ (๓) เมื่อเจริญอัตตนาภิสนา (ปัญญา คำนี้เห็นเป็นอัตตา) ย่อมละอัตสัญญา (ความสำคัญว่าเป็นอัตตา) ได้ (๔) เมื่อเจริญอัตตานุปสนา (ปัญญา คำนี้เห็นเป็นอัตตา) ย่อมละอัตสัญญา ๑. ปะจุตพิมพ์ไว้เป็น อภิรามกาญจาปสนาโท ราวกับจะให้แปลว่า "แต่ดังคําปสนาอธิษฐาน เมื่อสูง แก่ไม่ปรากฏมา มังกะปสนาอธิษฐาน เอ็งเข้าใจว่าอธิษฐานนั้น คือ อภิรามปสนา ทุกขานุปสนา ๒. ที่ว่า "ส่วนหนึ่ง" ก็เพราะเท่าที่จะกล่าวมาแล้วมีเพียง ๑ อภิรามสนานั้น คือ อภิรามปสนา ทุกขานุปสนา อนัตตานุปสนา