วิชาภิธรรมหาศาสตร์ ตอนจบ : หน้า 323/329

ประโยค- วิชาภิธรรมหาศาสตร์ ตอน๒ ตอนจบ - หน้าที่ 322 คำแถลงตอนจบ ของผู้แปล ถ้าการที่ได้มีโอกาสชมคุณบุคคล หรือสถานที่ที่คุณเคยผ่าน นับว่าเป็นโชคดีของมนุษย์อย่างหนึ่ง ซึ่ง ข้าพเจ้าเป็นคนมีโชคดีด้วย ผู้หนึ่ง ด้วยว่าข้าพเจ้าได้รับโอกาสได้ทำงานสนองพระคุณมหาภูร วิทยาลัย ซึ่งเป็นบ่อเกิดความรู้ธรรมและบำเพ็ญของข้าพเจ้า ตั้งแต่บั้นมา เป็นชิ้นเป็นอันถึง ๒ ครั้งแล้ว ครั้งแรก เมื่อข้าพเจ้าสอบป.ธ. ๘ ได้ใหม่เอี่ยม ปลายพ.ศ. ๒๕๒๕ ก็ได้รับงานสนองพระคุณมหาภูราวิทยาลัยทันที คือ งาน ชำระคัมภีร์อัคโโยฐานแห่งสนิมปลาสัทิธาธรรถพระวันธ ซึ่งใช้ เป็นคู่มือ นักเรียนบท. ๗ และ ๘ ครั้งนั้นชำระไปส่งเรียงพิมพ์ ไป นับได้ว่าไม่มียกหยุด ๑ ปีจึงเสร็จ (เริ่มอายุ ๒๖ เสร็จอายุ ๒๗) โดยมีเจ้าคุณสมเด็จพระพุทธโมนายอาจารย์ (เวทย์ ภาษวโร) พระอุปป- ถายะเป็นผู้ทำกับ ครั้งนี้ เมื่อข้าพเจ้านำราชการโดยเกษียณอายุแล้ว มีโอกาส เข้ามารับใช้สนองพระคุณมหาภูราวิทยาลัยอีกครั้ง ก็ได้รับงาน อันหนักยิ่งกว่าครั้งแรก คืองานแปลคำภีร์วิสุทธิมรรค ในขณะซึ่ง มิได้ลงมือแปล ข้าพเจ้าไปเยี่ยมอาจารย์คุณพระธรรมมหาศาวมหาชาญ (อยู่ อดุลศิลป์ ป.ธ. ๕) เล่าให้ท่านฟังว่าได้รับมอบให้แปล