วิษณุกรรมแปล กถ ค ตอน ๒ (ตอนจบ) : หน้า 28/329

ประโยค- วิษณุกรรมแปล กถ ค ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้าที่ 28 ธรรมมีโโยโสมสิกาและสันทัมมสวนะเป็นต้น เป็นปัจจัยของนาม ที่เป็นกุศลอย่างเดียว ธรรมฝ่ายที่ตรงกันข้ามมีกิเลสเป็นปัจจัยของนามที่เป็น อุกูล ธรรมมีกิเลสเป็นต้นปัจจัยของนามที่เป็นวิบาก ธรรมมี วงศ์เป็นต้นปัจจัยของนามที่เป็นกิริยา และ ส่วนธรรม ๔ ประกอบมีกรรมเป็นต้นนี้ คือ กรรม จิต ถู อาหาร เป็นปัจจัยของรูป ในธรรม ๔ ประการนั้น กรรมที่เป็น Kudam ti mua nt ทปัณวิญญาณในธรรมฐาน จิตที่เกิดขึ้นอยู่เป็น ปัจจัยฐานนี้เป็นปัจจัยของรูปที่เป็นกรรมสมบูรณ์ จิตที่เกิดขึ้นอยู่เป็น ปัจจัยของรูปที่เป็นจิตสมบูรณ์ จูดและอาหารเป็นปัจจัยของรูปที่เป็น อุตสาหกรรมและอาหารสมบูรณ์ในฏิตตนะ และ ภิกษุรูปหนึ่งทำการกำหนดปัจจัยของนามรูปโดยงดกล่าวในส่วนฉะนี้ ภิญญั้นก็รับเห็นความเป็นไปแห่งนามรูปโดยปัญจ่ออย่างนั้นแล้ว ย่อม สังเกตเห็นบอกว่า "นามรูปนี้เป็นไปโดยปัจจัยอยู่ในกลดนี้ฉันใด แม ในกลดติมั่นก็เป็นไปแล้วโดยปัจจัย ใ นกลดอาจกล่าวมั่นก็เป็นไป โดยปัจจัยฉันนั้น" ความสงสัยในกลาดนี้ทำ [ได้] โดยผู้สังเกตเห็นเองอยู่ อย่างนั้นก็บได้โดยผู้ที่กล่าวแล้วนั้นแฉ [กำหนดปัจจัยของนามรูป นี้ที่ ๓] ภิญญูอีกรูปหนึ่ง เห็นความถิ่นอิงซึ่งทราแห่งสังขารทั้งหลายที่ได้แก่ นามรูปเหล่านั้นนั้นแหละ และความสลายไปแห่งสังขารทั้งหลายที่ทรา แล้ว ทำการกำหนดปัจจัยของนามทางปฏิจจสมุปบาทโดยปฏิรูป อย่างนี้ว่า อันธรามและมรณะแห่งสังขารทั้งหลายนี้ เมื่ออัตสิบ จีงมี ชาติ เมือพิม จีงมี ภพ เมื่ออุปาทาน จีงมี อุปาทาน เมื่อตัณฑหมิ