ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - วิญญาณรามเปลอ กาค 3 (ตอนจบ) - หน้าที่ 40
นิทิตะ (คือสิ่งขวัญ ?) ตามเป็นจริง เพราะความรู้เห็นคนเห็นจริงนั้น
จึงเรียกสัมมาทัสนะ สังขารทั้งปวงอ่อนเป็นอันภิญญานั้นเห็นอย่างดีโดย
ความไม่เที่ยงไปตามแนวความรู้เห็นตามเป็นจริงนั้นเองอย่างนี้ ความสงสัย
เธออ่อนละได้ในนี้ (คือในธรรมตามที่รู็เห็น) กิฏุมุนสิการไป
โดยความเป็นทุกข์ ย่อมรู้ย่อมเห็นตามเป็นจริงซึ่งเป็นจริง... ภูมุนสิการไปโดยความเป็น
อนัตตา ย่อมรู้ย่อมเห็นทั้งมิติธะทั้งปัจจะตามเป็นจริง เพราะความ
รู้เห็นตามเป็นจริงนั้น จึงเรียกสัมมาทัสนะ ธรรมทั้งปวง ย่อมเป็น
อันภิญญานั้นเห็นอย่างดี โดยความเป็นอนัตตา ไปตามแนวความรู้เห็น
ตามเป็นจริงนั้นอย่างนี้ ความสงสัย เธอจะได้ในนี้ (คือในธรรม
ตามที่รู็เห็น)"
ถมว่า “ยกฎกญาณ (ความรู้ตามเป็นจริง) อนันต์ดีดี ส้มม-
ทัสนะ (ความเห็นชอบ) อนันดดีดี ถึงกาวิตตรณ (ความบำเสียได้
ซึ่งความสงสัย) อนันดดีดี ธรรมเหล่านี้มีอรเสธกัน มีพฬุชนะต่าง
กัน หรือว่ามีอรรถอันเดียวกัน ต่างกันแต่พยัญชนะ ?” ตอบว่า
"ยกฎกญาณอนันดีดี ส้มมาทะอนติดดีดี กังวริตรณอนติดดีดี
ธรรมเหล่านี้ มีอรรถเป็นอันเดียวกัน ค่างกันแต่พยัญชนะ" ดังนี้
ก็แล้ววิสสงกุฎิผู้ประกอบด้วยญาณนี้แล้ว นับว่าเป็นผู้ได้ความ
* ขุ.ป. ๑๑/๓๙๔