วิถีธรรมการพิจารณาปัญจขันธ์ : หน้า 55/329

ประโยค - วิถีธรรมรเปล าก๎ ด ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้าที่ 55 วัณโธ โดยอาการเป็นผูม่า วิวโธ โดยอาการเจือม สตาโร โดยอาการเป็นไปกับอาสวะ ลงูโธ โดยอาการเป็นสังขตา มารามิสิโต โดยอาการเป็นเหยื่อมาร ชาติธมโต โดยอาการมีชาติเป็นธรรมดา ชราธมโต โดยอาการมีชราเป็นธรรมดา พ ยูาธมโต โดยอาการมีพยายามเป็นธรรมดา มรณาธมโต โดยอาการมรณะเป็นธรรมดา โลภธมโต โดยอาการมิโลกะเป็นธรรมดา ปรินายธมโต โดยอาการมีปรินายะเป็นธรรมดา อุปลายสธมโต โดยอาการมีอุปลายเป็นธรรมดา สงิคลิกธมโต โดยอาการเป็นสิ่งมีความเศร้าหมองเป็นธรรมดา ดังนี้ได้ ถามว่า พิจารณาปัญจขันธ์จากองค์สัมสมะอย่างไร ? เลย ว่า ก็ใจวาวรภิญญานนั้นย่อมพิจารณาขั้นอันหนึ่ง ๆ ทางองค์สัมสมะ ที่ครัสโดยแยก (อาการต่าง ๆ) ไว้ดังนี้ คือ อนิจจโต-โดยอาการชื่อว่าไม่เที่ยง เพราะความที่อันนั้นไม่เป็น สิ่งที่อยู่ตลอดไป และเพราะความที่มันมีขึ้นตั้งแต่ต้นถึงปลาย ทุกขโต-โดยอาการชื่อว่าเป็นทุกข์ เพราะภาวะคือถูกความเกิดขึ้น ความเสื่อมไปบ่อยกัน และเพราะความเป็นพื้นที่สำหรับทุกข์