วีสิทธิมารมเปล่า กาด ค ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้าที่ 78 : หน้า 78/329

ประโยค- วีสิทธิมารมเปล่า กาด ค ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้าที่ 78 ใน ๕ ปีแรก กื่อออมดบไปใน ๕ ปีแรกนั้นเอง ไปถึง ๕ ปี ๒ เหตุ นั่น รูปใน ๕ ปีแรกนั้นจึงชื่อว่าไม่เที่ยงเป็นทุกข์เป็นอนัตตา รูปอันเป็น ไปใน ๕ ปีที่ ดั้งไปใน ๕ ปีที่ ๒ นั้นเอง ไม่ถึง ๕ ปี ๑๓๓ รูปอันเป็นไปใน ๕ ปีที่ ๑๔ ดั้งไปใน ๕ ปีที่ ๑๔ นั้นเอง ไม่ถึง ๕ ปี ที่ ๒๐ รูปอันเป็นไปใน ๕ ปีที่ ๒๐ อันจะสามารถ (เป็น) ไปอแค่ มรรคะก็หารมิไม่ เหตุนี้นั้น แม้รูปอันเป็นไป ๕ ปีที่ ๒๐ นั้น ก็ชื่อว่า ไม่เที่ยงเป็นทุกข์เป็นอนัตตา" [ซอ๑๑๑ ปี เป็น ๒๕–๑๓๓–๕๐–๑๑๑ ส่วน] ครั้นยกขึ้นสู่ไตรลักษณ์โดยอุฏฐมิตตคมะ ด้วยเหตุส่วน ๒๐ อย่างนี้แล้ว ทำ (๕๓ ปี) ให้เป็น ๒๕ ส่วน ยกขึ้นด้วยเหตุ (ส่วน ล่ะ) ๕ ปี ๆ นั้นเดียวกันนั้น ทำให้เป็น ๑๓ ส่วน ด้วยเหตุ (ส่วนล ะ) ๗ ปี ๆ แล้วทำให้เป็น ๔๐ ส่วน ด้วยเหตุ (ส่วนล่ะ) ๒ ปี ๆ แล้วทำให้เป็น ๑๐๐ ส่วน ด้วยเหตุ (ส่วนล่ะ) ๑ ปี ๆ [ซอปี ๑ ให้เป็น ๓ ส่วน] แต่นั้นทำปี ๑ ๆ ให้เป็น ๑ ส่วน ยกขึ้นสู่ไตรลักษณ์ในวโโย- ุทัศตัดลูปนี้ ด้วยเหตุถูกดู ๓ คือ กาฬฝน กาฬหนาว กุร้อน ที่จะดู อกขึ้นอย่างไร ? คือ พระโโยคนันไตรตรงเห็นดังว่าว่า "รูป อันเป็นไป ๔ เดือนในฤดูฝน ก็ด้บไปแล้วในฤดูฝนเอง ไม่ถึงดูดุ หนาว รูปอันเป็นไป (๔ เดือน) ในฤดูหนาว ก็ด้บไปแล้วในฤดูค หนาวนั้นเอง ไม่ถึงดูร้อน รูปอันเป็นไป (๔ เดือน) ในฤดูร้อน