ประโคม - วิจารณ์ธรรมแปล ภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) : หน้า 220/329

ประโคม - วิจารณ์ธรรมแปล ภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) หน้าที่ 220 นิฉิตตะและปุปะตะ) และพลสมโยก (ความ ประกอบเสมอกันแห่งสมพะและวิปสานะ) ควรทราบภาชะธรรมทั้งหลายที่อธิษฐานและ ควรทราบกิจกิจมิปฐวะมักในที่นกล่าว (ว่า มี) เป็นในกลสิรัสูตรตามสภาวทุกประกาศด้วยแล [ขยายความ] [โพธิปักขิยธรรฺม] ในข้อความนี้ ข้อว่า "ความมีโพธิปขิยธรรมรับรู้น์" คือ ความที่โพธิปขิยธรรมทั้งหลายเต็มเปี่ยม ก็ธรรม ๑๓ นี้ คือ สติ- ปัฏฐาน ๔ สัมปปธาน ๔ อินทรียฺ ๔ อินทรีย์ ๕ และ ๕ โพชงค์ ๙ มรรคมีองค์ ๔ สื่อว่า โพธิปขิยธรรมฯ เหตุเป็นธรรมมีใน ฝ่ายแห่งอริยมรรคทีไว่ามว่าโพธิ เพราะอธรรว่ามเป็นเหตุรัญสู่ คำว่า "เพราะ...มีในฝ่าย" หมายความว่า เพราะตั้งอยู่ในความเป็น ธรรมอุตหนุน [อรรถแห่งสติปฏฺฐาน] ในโพธิปขิยธรรมแห่งนั้น ธรรมชื่อว่าเป็นฐาน เพราะเล่น เข้าไปตั้งอยู่ในอารมณ์ทั้งหลาย (มีภายเป็นต้น) ฐานก็คือสมิติ์ของ จึงได้ชื่อว่า สติปฏฺฐาน ก็สันนัยแตกเป็น ๔ ประการ because เป็นไป