อาหารและปัจจัยของรูป : หน้า 68/329

ข้อความในภาพคือ: "ชื่อว่างูมีอาหารเป็นสมุฏฐาน รูปมีสมุฏฐาน ๔ ที่กล่าวไว้ ดังนั้น "ภาพผิงอาหารเป็นปัจจัย โดยเป็นอาหารปัจจัยแห่งกายนี้" ซึ่งว่ารูปมีอาหารเป็นปัจจัย โอษฐ์ก็ถึงความตั้งอยู่แล้วในรูปอาหารเป็นสมุฏฐานหลาย ย่อมยังโอษฐ์คุณรูปอื่นให้ดังขึ้น โอษฐ์ในโอษฐ์คุณนั้นว่า ถ้ึง โอษฐ์คุณรูปอื่นให้ดังขึ้น สีบ่อความเป็นไป ๙ ถึง ๑๒ ทอด โดย นัยดังกล่าวมาว่า นี่๋ ชื่อว่ารูปมีอาหารเป็นอาหาร (ด้วยกัน) เป็นปัจจัย เป็นสมุฏฐาน (ด้วยว่า) อาหารที่บริโภคเข้าไปในวันหนึ่ง ย่อม อุดหนุน (รูป) อยู่ได้ถึงสัปดาห์หนึ่ง ส่วนโอษฐ์ที่เป็นพิษอุดหนุน (รูป) อยู่ได้เดือนหนึ่งถึงสองเดือน แต่ อาหารที่มารบีบริโภเข้า ไปก็แผ่ไปยังสิรีของร่างก (ในครรภ์) ยังรูปล (ของราก) ให้ตั้ง ขึ้นได้ แม้แต่ อาหารอันทิไทร์ว่าที่เสรีก็ยังรูปลให้ดังขึ้นได้ (อาหาร ที่กล่าวมานี้เป็นอนุปน้าบกันนก ต่อไปนี้ ถามว่าอาหารที่เป็นอุปาทิมนกนะ?) อาหารที่เกิดแต่กรรม ชื่อว่ารูปกินนกอาหาร แม้อุปาทิมนกนะ นั่น ก็ถึงความตั้งอยู่แล้วอุปมังรไปดังขึ้น โอษฐ์ในรูปลั้นเองยังรูปล อื่นให้ดังขึ้นต่อไป สีบ่อความเป็นไป ๙ หรือ ๕ ทอด โดยนัยดัง กล่าวมาว่า ชื่อว่ารูปมีอาหารเป็นอาหาร (ด้วยกัน) เป็นปัจจัยเป็น สมุฏฐาน เตโสธดที่มีอาหารเป็นสมุฏฐาน ถึงความตั้งอยู่แล้ว ย่อมยัง โอษฐ์คุณอันมีฤทธิเป็นสมุฏฐานให้ดังขึ้น ชื่อว่ารูปมีฤทธิอันมีออืนมืออาหาร * อก. ป. ๔๕/๕"