วิถีธรรมรวมแปลภาค ๓ ตอน ๒ : หน้า 231/329

ประโยคสรุป: วิถีธรรมรวมแปลภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้าที่ 231 โคตะ นิวรมณ์ ปรามาศ อุปาทาน อนุตะ มูละ องค์อุดมธรรมและ องค์จิตตเภทตามควรแก่โคตะ [สังโยชน์] ในธรรมเหล่านั้น ธรรม ๑๐ มีปรากฏเป็นต้น เรียกว่า สังโยชน์ เพราะเป็นธรรมผูกมัดทั้งหลาย (ในโลก) ไว้กับขันธ์ทั้งหลาย (ในอธิโลก) ผูกธรรมไว้กับผล หรือผูกสัตว์ทั้งหลายไว้กับทุกๆ จริงอยู่ ธรรมมีปรากฏเป็นต้นนั้น ยังมีอุตตราบใด เข้น็ ผล และทุกๆทั้งหลาย นั่น ก็ยังไม่ขาดไปปรามันแต่อา ในธรรม ๑๐ นั้นแล้ว ธรรม นี้ คือ รูปรา อรูปา มานะ อุตัชชะ ชื่ออุตรามาก็น่าสังโข เพราะผูกกันที่เกิดในเบื้องสูง (คือในรูปภาพและอรูปภาพ) เป็นต้น ไว้ ธรรม ๕ นี้ คือ สักกายทูฏู วิจิกิจ ฐิสาพตปรามาส านมะ คามะ เพราะนั่นที่เกิดในเบื้องต่ำ (คือในภาพภาพ) เป็นต้นไว้ [กิเลส] ธรรม ๑๐ นี้ คือ โลกะ โกสะ โมทะ มานะ ทิฏฐิ วิจิกิจา ดีนะ อุตัชชะ อนุตตัปปะ ชื่อว่า กิเลส เพราะตัวมันเอง ก็ращาหมอง และเพราะมันยังทำสมุปลธรรมทั้งหลายให้เศร้าหมองด้วย [มิจฉาตะ] ธรรม ๙ นี้ คือ มิจฉาทิฏฐิ มิจฉาสังกัปปะ มิจฉาวาจา มิจฉาสติ มิจฉามาริ หรือ