การแปลวิชาคิรรมวัฒนาภาค ๓ ตอน ๒ : หน้า 246/329

ประโยคที่ ๑ - วิชาคิรรมวฒั กแปล ภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้าที่ ๒๔๖ ทั้งหลายนัน ๆ ซึ่งท่านละได้แล้ว เพราะกิละต์ที่เป็นมูลของวัฏฒั ทั้งหลาย บุญยังละไม่ใด้โดย ประกอบทั้งปวง กรรที่บุญชนทุกอย่างจึงเป็นกุศลหรืออุจุคฺ สัญฺ ฐ ของบุญนันอ ่มหนุนไป เพราะปัจจัยอิสรามและกิศสด์จี้นี กิเลสชาตทีเปนมูลของวัฏฒันันของบุญนัน หาควรกล่าวว่า "มืนอนเนื่องอยู่ในรูปขันธ์เท่านั้น มิได้อนเนื่องอยู่ในขันธ์อืนี มี เวทนาขันธ์เปนต้น ๆ ๆ ๆ หรือว่าจะเป็นมนุตอเนื่องอยู่ในวิญญาณขันธ์ เท่านั้น มิได้อนเนื่องอยู่ในขันธ์อืนรูปรางนี้จึงเปนต้น" ดังมี เพราะอะไร ? เพราะมันอนเนื่องอยู่ในขันธ์ทั้ง ๕ โดยไม่แปลกกัน ข้ออันมีอุปมาอย่างไร ? อุปมาเหมือนรดินเป็นก้อนดินเผาในต้นไม้ เหมือน อย่างว่า เมื่อต้นไม้ใหญ๋ตั้งบนพื้นดิน อาศรเสดิันและรสุนั เพราะมี รสดิเนินและรสนันเป็นปัจจัย ก็รังดับอรหรสัน ลักษณะ ถึงน้อย ถึงใหญ่ หนอ (หรือกระโดง) ใน ดอก และผล (หน) เติมฟ้า สัมเชือสาย ต้นไม้โดยสัมเนื่องต่อกันแห่งพี่ตั้งอยู่ชั่วความาวาสน รรษฎิเป็นต้นนั้น หาควรกล่าวว่า"มันชอบอยูในรากเท่านั้น มีได้ชอบในวะอื่นอืน มีลักษณะเป็นอาติ ๆ ๆ ๆ ๆ หรือมัันชอบอยู่ในผลเท่านั้น มีได้ชอบอยู่ ในวะอืนมิรามเปนต้น ดังนี้ไม่ เพราะอะไรม ? เพราะมันชอบอยู่ในวะของตนไม่มีรามเป็นต้นทั้งหมดแล ฉันใด อันนี้ เปรียบเหมือนรดินรดิในามเมื่อหนบางในดอกและผลเป็นต้น ของไม่ดันนั่นแหละ พึงดอกเฉพาะชื่อ มนตุฏกนิอุภกะ (เฆงง กระเบน ? ) เข้าทั้ง ๔ คิด นี้ในนันน่าถูกสัมผัสนันต้องเอาแล้ว ก็