วิสุทธิมรรคเปล กาด ๓ ตอนจบ : หน้า 77/329

ประโยค- วิสุทธิมรรคเปล กาด ๓ (ตอน ๒ (ตอนจบ)- หน้าที่ 77 ความยินดีในการเล่น ผิวพรรณ กำลัง และปัญญาของเขา ย่อมเสื่อมถอยไป ๑๐ ปีต่อไป ชื่อปภาระทะละ ด้วยในตอนนั้นร่างกายของเขาย่อมค่อยๆลงจางใด้ ๑๐ ปีต่อไป ชื่อจงมุทะละ ด้วยในตอนนั้นเขาเป็นคนมักหลงลืม ย่อมลืมการที่ทำๆ แล้ว ๑๐ ปีต่อไปชื่อยังทนทะละ ด้วยคนมีอายุถึง ๑๐๐ ปีมาไปด้วยการนอนนั้นแน่ พระโอโพลนี้ ย่อมได้ครองเพื่อขึ้นไดรสูุรสัญญาณโดยโวตุห-ผิดคงคะด้วยอำนาจจากทะละนั่นในรูปนี้ว่า ดังนี้ว่า "รูปอัปเป็นไปในทะละแรกย่อมดมไปในทะละแรกนั้นเอง ไม่ถึงทะละที่ ๒ เหตุนั้น รูปที่เป็นไปในทะละที่ ๒ คงอ่อนในทะละที่ ๒ นั่นเอง ไม่ถึงทะละที่ ๑๐ ... รูปอัปเป็นไปในทะละที่ ๑๐ คงอ่อนในทะละที่ ๑๐ นั่นเอง ไม่ถึงทะละที่ ๑๐ เหตุนี้ แม่รภรมัธเป็นไปในทะละที่ ๑๐ นั่นชื่อว่าไม่เที่ยงเป็นทุกข์เป็นอนัตตา" เธออ่อนยวจากนี้บูรณไตรลักษณ์ดังกล่าวมานี้ [ซอย ๑๐๐ ปี เป็น ๒๐ ส่วน] พระโอโพลนั้น ครับยกขึ้นสู่โรรกัษณะโดยโวตุหผิดคะด้วยอำนาจจากทะละ ๑๐ อย่างนี้ว่า ทำ ๑๐ ปีนี้แหละให้เป็น ๒๐ ส่วนโดยเทคนิค (ส่วนละ) ๕ ปีๆ ยกขึ้นสูู่โรรกัษณะโดยโวตุหผิดคะอีก ยกอย่างไร? คือพระโอโพลนี้ไตรตรงเห็นว่าดังนี้ว่า "รู้อัปเป็นไปใน