วิจัยธรรมบาลภาค 3 ตอน 2 (ตอนจบ) : หน้า 291/329

ประโยค - วิจัยธรรมบาลภาค 3 ตอน 2 (ตอนจบ) หน้า 290 อย่างลำลำควร เป็นเช่นกับมรรคาวาวา ส่วนโนรสมบัติวิสิษฐ เป็นอย่างไม่อ่อนนาน ไม่กล้านัก จึงควร เพราะเหตุนี้ผู้เข้านโรสมาบันนั้น จึงชื่อว่า (ทำวิปัสนา) พิจารณาสังขารทั้งหลายนัน ด้วยวิปัสสนอันไม่อ่อนนาน ไม่กล้านัก [คำดับการเข้าต่อไป] ลำดับนั้น เข้าทุติยาม ออกแล้ว (ทำวิปัสนา) พิจารณาสังขาร ทั้งหลายในกุฏิอามั้น อย่างที่กล่าวแล้วนั้นเหมือนกัน ต่อนั้น เข้าตติยาม ฯ ต่อเนื่อง เข้าญาณญาณตนะ ออกแล้ว (ทำวิปัสนา) พิจารณาสังขารทั้งหลายในวิญญาณญาณตนะนั้น อย่างนั้น แหละ ครับแล้ว เขาอากัญญญาณตนะ ออกแล้วทำบุพกิจ อ อย่าง คือ นานพัทธอวิปันนะ-ไม่ยังพัสสวนึ่งกับภิกษุอรูปไปทำรับ สังฆปฏิมานะ(-คำนึงถึง) การอคอยแห่งสงฆ์ สัตถุภิโกสนะ- (คำนึงถึง) การรับสังข์ให้หาแห่งพระศาสดา อันดับปรีเอก-(คำนึงถึง) กำหนดกาลแห่งชีวิต [นานาพัทธอวิปันนะ] ในบูพิก ๔ นั้น ข้อว่า "นานาพัทธอวิปันนะ-ไม่ยังพัสพูที่เนือง