วิสุทธิมรรคเปล คาด ค ตอน 2 (ตอนจบ) วิสุทธิมรรค ภาค 3 ตอน 2 หน้า 92
หน้าที่ 92 / 329

สรุปเนื้อหา

ข้อความในหน้าที่ 92 ของวิสุทธิมรรคเปลนี้กล่าวถึงธรรมาภูมิมีความสำคัญและการพิจารณาธรรมตามความเป็นจริง เช่น ความไม่เที่ยง ความทุกข์ และความอนัตตา ซึ่งเป็นพื้นฐานในการศึกษาพระธรรมวินัย การมองเห็นธรรมในแง่ที่ถูกต้องช่วยให้เกิดความเข้าใจลึกซึ้งในการปฏิบัติธรรมและการบรรลุถึงอรหัตผลได้.

หัวข้อประเด็น

-ธรรมาภูมิ
-อรูปสัตตกะ
-กลาปฏิ
-การพิจารณาธรรม
-พระธรรมวินัย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค- วิสุทธิมรรคเปล คาด ค ตอน 2 (ตอนจบ) - หน้า 92 ธรรมาภูมทั้งปวงโดยนัย (ดังกล่าวในใบอสโก) นี้ พระโโยคิพิจารณาส่งร่างทั้งหลาย ยกขึ้นสู่ใดตรงกันทางรูป- สัตตกะ ดังกล่าวว่ามานี้ เป็นอันคาบรรก อรูปสัตตกะ ส่วนข้อในที่ข้าพเจ้าไว้ว่า "ทางอรูปสัตตกะ" ดังนี้ (ต่อไป) นี้เป็นมาติกาในข้อนั้น คือ กลาปฏิ โดยเป็นกาลป ยมโก โดยเป็นคู่ ขนิกโก โดยเป็นขนะ ปฏิปุริโก โดยลำดับ ทิวฤทธิอุปมุนโต โดยพักกิอุจิ มานสมุหนุอุปมุนโต โดยฝึกมานะ นิคฺกติปริยาทนโต โดยคุมความดีไว้ได้ [กลาปฏิ-โดยเป็นกาลป] ใน ๗ ข้อนั้น ข้อว่า "กลาปฏิ-โดยเป็นกาลป" (พึงทราบ อรรถาธิบายดังนี้) ธรรมทั้งหลายมีสภะเป็นที่ ๕ (ชื่อกลาป) พิจารณาโดยกลาปออย่างไร ? ภิกขุในพระธรรมวินัยนี้ ย่อมพิจารณา เห็นดังนี้ว่า "ธรรมทั้งหลายมีสภะเป็นที่ ๕ อันเกิดขึ้นในสัมมณะ ว่า "ผมทั้งหลายไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา" นี้ใด และธรรม ทั้งหลายมีสภะเป็นที่ ๕ อันเกิดขึ้นในสัมมณะว่า "บ่นทั้งหลาย ฯลฯ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More