วิสัยทัศน์แปลภาค ๑ ตอน ๒ : หน้า 140/329

ประโยคสรุป- วิสัยทัศน์แปลภาค ๑ ตอน ๒ (ตอนจบ) หน้าที่ 140 ส่งขาวทั้งปวงเป็นอารมณ์อย่างนั้น ส่งขาวทั้งหลายอันแตกอยู่ตามสภาพ อยู่ในภาพ กำเนิด คิด สิทธิ และสัตวารทั้งปวง ย่อมปรากฏเป็นสิ่ง น่ากลัวอย่างใหญ่ ดังสิ่งที่น่ากลัวทั้งหลาย มี สิงห์ เสื้อโครง เสื้อเหลือง หมี่ เสื้อดาว ยักษ์ รายะ สโคด สุนัข ช้างดูคนมัน อสรพิรีร้าย สายฟ้า ป่าช้า สนามรบ และหมู่บ่ที่ยังลูกอยู่ เป็นต้น ย่อมปรากฏเป็น สิ่งน่ากลัวนั่นสำหรับคนขลาดผู้ครองชีวิตโดยง่าย (คือเห็นเป็นของ น่ากลัวนั่นสำหรับคนขลาดผู้ครองชีวิตโดยง่าย (คือเห็นเป็นของ น่ากลัวและกลัวง่าย ๆ) จะนั่น เมื่อเธอเห็นอยู่ว่า "ส่งขาวทั้งหลาย ที่เป็นอดีตกลับไปแล้ว ที่เป็นปัจจุบันก็กล้ดับ แม่งส่งขาวทั้งหลาย ที่จะเกิดในอนาคต ก็กล้ดับอย่างนี้เหมือนกัน" ดังนี้ ญาณชื่อว่า ภยุนปฐานาญาณ ค่อมะเกิดขึ้นในฐานะ (คือในโอกาส) นั้น (ต่อไป) นี้ เป็นอุบามในความคิดขึ้นแห่งอุปฐานญาณนั้น ต่างมุตร ๓ คบของหญิงผู้หนึ่ง ทำความผิดต่อพระราชา พระราชาลพระราชาอาญาตัดศีรษะมันทั้ง ๓ คน หญิงผู้หนึ่งได้ไปสน ตะแลงแกงพร้อมกับบุตร นี้นี้ พวกราชบุตรตัดศีรษะบุตรคนโตของ เขาแล้ว กิรีมะตัดศีรษะบุตรคนกลาง เขาเห็นศีรษะบุตรคนโตขาด ไปแล้ว และศีรษะบุตรคนกลางกำลังจะขาด ก็ทอดอาลัยในบุตรคนเล็ก ด้วยเห็นว่า "เม่บุตรคนเล็กนี้ ก็กลายเป็นเช่นกับบุตร ๒ คนนันเหมือนกัน" ในที่สุดก็เหล่านั้น การเห็นความดับแห่งสังขารที่เป็นอดีต ทั้งหลายของพระ โโยก เปรียบเหมือนการเห็นศีรษะที่ขาดแล้วแห่งบุตร