วิสุทธิธรรมนำแปล คาถา 2 ตอนจบ : หน้า 50/329

ประโยค- วิสุทธิธรรมนำแปล คาถา 2 (ตอนจบ) - หน้าที่ 50 "หญิงภิญจิ รูป - รูปทุกอย่าง" โดยโอกาส 11 (คือคัดเป็น 11 ช่อง) คือ โดยอดีตดี (หมวด 7 ทั้งดีดี คือคดีอนาคตปัจจุบันนี้ 3) และโดยทุก (หมวด 2) 4 มีอักขระทุกรู (หมวด 2 ทั้งรูปปาย ใน คือรูปภายในในภายนอก) เป็นดัง (นิบ 4 รวมเป็น 11) แล้วกำหนดรูปทั้งวงลงโดยออกาการไม่เที่ยง คือ สัมมะนะ (พิจารณา) ว่าไม่เที่ยง ถามว่า สัมมะนะอย่างไร? ตอบว่า สัมมะนะโดยนั้นที่ (บาลี) กล่าวไว้ (ดัง) รูป อธิบายอนาคตปัจจุบัน อนุปจน์ ขนภิญจ- ..รูปที่เป็นอดีตอนาคตและปัจจุบันนี้ไม่เที่ยง โดยอรรถคือสิ้นไป- ดังนี้ เพราะเหตุนัน ภิญจน์นี้จึงสัมมะนะว่า "รูปไม่ได้เป็นอัตตะเกิดในภัต ไป แม็รูปนันก็สิ้นสัปในภพที่เกิดนั่นแหละ หายไปสู่ภพต่อแต่นั้น ไปไม่ เหตุนี้จึงว่าไม่เที่ยง เพราะอรรถคือสิ้นไป รูปไม่ได้เป็นปัจจุบัน แม็รูปนันก็สิ้นอยู่ในภพนี้แหละ หายไปจากภพนี้ไม่ เหตุนันจึงชื่อว่าไม่ เที่ยง เพราะอรรถคือสิ้นไป รูปได้เป็นอัตตาเกิดในในภัต ไป แม็รูปนันก็สิ้นสัปในภพที่เกิดนั่นแหละ หายไปจากภพนี้ไม่ เหตุนันจึงชื่อว่าไม่ เที่ยง เพราะอรรถคือสิ้นไป รูปได้เป็นภายนอกไม่ เหตุนันก็สิ้นอยู่ในภาย ในนั้นแหละ หายไปสู่ความเป็นภายนอกไม่ เหตุนันจึงชื่อว่าไม่เที่ยงเพราะ อรรถคือสิ้นไป รูปได้เป็นภายใน ฯลฯ ...เป็นรูปายนะ...รูป ละเอียด...รูปฉละ...รูปประณีต...รูปในที่ใกล้...รูปในที่ไกล...แม็ รูปนันก็สิ้นอยู่ในที่ใกล้นั่นแหละ หายไปสู่ความเป็นรูปในที่ใกล้ไม่ เพราะเหตุนัน จึงชื่อว่าไม่เที่ยง เพราะอรรถคือสิ้นไป สัมมะนะ