วิสุทธิธรรมในภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) : หน้า 315/329

ประโยค - วิสุทธิธรรมในภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้าที่ 314 อรรถกถา กุรุทอรรถกถา อรรถกถาที่ได้ฉันสู่มหาสังDimension พระมหินทรนำมาแต่งไว้ใน ภาษาสีหลอด ชื่อว่า มหาอรรถกถา เรือนแพมีอยู่หลังหนึ่งมีชื่อในภาษาสีหลอดว่าปังจริง อรรถกถา ที่การภิกขุนประจักษ์ในที่เรือนแพนี้นั่น ชื่อ ปัจเจียอรรถกถา มีวิหารแห่งหนึ่งชื่อ กุรุทอรรถกถา วิหารที่การภิกขุน ประชุมกันในวิหารนั้น ชื่ออรรถกถิอรรถกถา วาตที่พระเถระปางก่อนมีพระเถระภิกษาจารย์ (อาจารย์ชั้นผู้ใหญ่?) เป็นต้น ถือเอานัยพระบาลีแต่งไว้ ชื่ออรรถรา ชั้นแรก ท่านพุทธโมษะปริวรรตคุณที่อรรถกถาจากภาษาสีหลอด ทำอรรถกถาพระวินัยปก ชื่อสมมุติว่าในภาษามคธแล้ว ต่อ นั้น ในพระสุดต้นปิฎก ปริวรรตมหาอรรถกถาจากภาษาสีหลอดเป็น อรรถกถาที่มีนามชื่อ สกลวลิสรินี เป็นอรรถกถามัชฌิมิกชื่อ ปัญญาสุธนี เป็นอรรถกถาสังสุทนิกาย ชื่ออรรถคาถาปลาสนิ และเป็น อรรถกถาจองอุตรนิกาย ชื่อโนรปกรณ์นี้ ต่อฉนั้น ในพระอจิรามปิโก ปริวรรตปัจเจียอรรถกจากภาษาสีหลอด ตั้งเป็นอรรถกถาปรนิมาม- สังคณิ ชื่ออรรถสาลินี ในภาษามคธ เป็นอรรถกถาปรนิวัตรัง คำ สัมโมในทินทนี้ และเป็นอรรถกถา ๕ ปรณก ชื่อปรมัดทีปิณี ท่านพุทธโมษะ ได้ทำอรรถกถาสีหลอดทั้งหมดให้เป็นอรรถกถา * ไม่กล่าวถึงอรรถกถาทุกนิยเลย จะเป็นว่าในเวลานั้น ทุกนิยายังไม่ได้สรรคะห์ เข้าในพระสุดต้นปิฎกหรืออย่างไร ?